خویشتن داری به معنای مقاومت در برابر تحریکات
خویشتن داری چیست؟ انواع آن کدام است ؟
خویشتن داری به عنوان یکی از ویژگی های انسان های مدرن شناخته می شود
خویشتنداری یا کنترل خود، یکی از مهم ترین مهارت های زندگی است که به افراد کمک می کند تا رفتارهای خود را تنظیم کنند و از انجام اعمالی که نتایج زیان باری دارند، خودداری نمایند. این توانایی به عنوان یک سازه روان شناختی، در بسیاری از نظریه های روان شناسی مورد توجه قرار گرفته است.
مرکز کنترل خویشتن داری در قشر پیشانی مغز قرار دارد که در انسان ها نسبت به حیوانات بزرگ تر است.
خویشتن داری یک مفهوم گسترده است که به توانایی کنترل و مدیریت رفتار و احساسات اشاره دارد. این اصطلاح در زمینه های مختلف از جمله روان شناسی، اخلاق و فلسفه استفاده می شود. در روان شناسی، خویشتن داری به معنای مقاومت در برابر تحریکات یا تاخیر در پاسخ به شرایط است.
خویشتن داری یا خودکنترلی به توانایی کنترل افکار، احساسات، و رفتارهای خود اشاره دارد. این مهارت درونی به افراد کمک می کند تا رفتارهای زیان آور را مهار کرده و با واقعیت های محیطی هماهنگ شوند. خویشتن داری بر اساس اراده شکل می گیرد و به افراد این امکان را می دهد که به جای تصمیمات عجولانه، به درستی فکر کرده و راهکارهای بهتری را انتخاب کنند.
خویشتنداری به توانایی مهار انگیزه ها، احساسات و رفتارهای خود اشاره دارد تا به اهداف مطلوب دست یافت. این خصیصه به عنوان یکی از ویژگی های انسان های مدرن شناخته می شود که به آنها امکان می دهد در مواجهه با محرک ها، به سرعت و بدون پشیمانی واکنش نشان ندهند.
مرکز کنترل خویشتن داری در قشر پیشانی مغز قرار دارد که در انسان ها نسبت به حیوانات بزرگ تر است.
انواع خویشتن داری:
- کنترل تکانه: شامل شناخت و مدیریت انگیزه ها برای تصمیم گیری بهتر است.
کنترل هیجانی: توانایی تشخیص و مدیریت احساسات برای جلوگیری از افراط است.
کنترل حرکتی: مسئولیت پذیری در قبال اعمال فیزیکی و کنترل زبان بدن.
خویشتنداری فواید زیادی دارد. این صفت به افراد کمک می کند تا در شرایط سخت کنترل خود را حفظ کنند و تصمیمات منطقی بگیرند. خویشتنداری همچنین به افزایش صبر و تحمل می انجامد، که در روابط اجتماعی و شخصی بسیار مهم است. با خویشتنداری، افراد می توانند از رفتارهای ناپسند و تهاجمی دوری کنند و به آرامش و تعادل در زندگی دست یابند. این صفت همچنین به توسعه شخصیت و ایجاد اعتماد به نفس کمک می کند. خویشتنداری در موفقیت و پیشرفت زندگی نقش مهمی دارد و حداقل سه مزیت شناخته شده داردکه مورد اشاره واقع میگردد.
اعتماد به نفس: خویشتنداری با افزایش اعتماد به نفس همراه است. افراد خویشتندار معمولا احساس خوبی نسبت به خود دارند و از نظر دیگران شایسته و باکفایت به نظر می رسند.خویشتنداری و افزایش اعتماد به نفس دو مفهوم مرتبط هستند که می توانند بر یکدیگر تاثیر بگذارند. خویشتنداری به توانایی کنترل احساسات و رفتار در شرایط مختلف اشاره دارد. این توانایی به افراد کمک می کند تا در مواجهه با چالش ها و فشارهای روانی، واکنش های منفی را کنترل کنند و به جای آن، تصمیمات منطقی و آگاهانه بگیرند.
با افزایش خویشتنداری، افراد می توانند به توانایی های خود اعتماد بیشتری پیدا کنند. این اعتماد به نفس بیشتر، به آنها کمک می کند تا در موقعیت های مختلف، با اطمینان بیشتری عمل کنند. وقتی کسی می تواند احساسات و رفتارهای خود را کنترل کند، احساس قدرت و توانمندی بیشتری می کند. این احساس توانمندی، به نوبه خود، اعتماد به نفس را تقویت می کند.
در نتیجه، خویشتنداری و افزایش اعتماد به نفس به صورت توامان پیشرفت می کنند. با هر بار کنترل موفقیت آمیز احساسات و رفتار، فرد احساس موفقیت و اعتماد به نفس بیشتری پیدا می کند. این چرخه مثبت به فرد کمک می کند تا در زندگی شخصی و حرفه ای خود موفق تر باشد و با چالش ها به طور موثرتری مقابله کند. بنابراین، خویشتنداری نه تنها به کنترل رفتار کمک می کند، بلکه به افزایش اعتماد به نفس نیز منجر می شود.
هوش هیجانی: این مهارت با هوش هیجانی بالا مرتبط است. هوش هیجانی به افراد کمک می کند تا روابط بهتری با دیگران برقرار کنند و در موقعیت های مختلف انعطاف پذیر باشند.
مهارت های مرتبط با هوش هیجانی بالا به افراد کمک می کنند تا روابط بهتری با دیگران برقرار کنند و در موقعیت های مختلف انعطاف پذیر باشند. هوش هیجانی شامل توانایی درک و مدیریت احساسات خود و دیگران است. این توانایی به افراد کمک می کند تا در تعاملات اجتماعی خود موثرتر عمل کنند و با دیگران ارتباط بهتری برقرار کنند.
با هوش هیجانی بالا، افراد می توانند به راحتی درک کنند که دیگران در چه شرایطی هستند و چگونه می توانند به آنها کمک کنند. این توانایی به آنها کمک می کند تا در محیط های کاری و اجتماعی به عنوان افراد سازگار و همدل شناخته شوند.
هوش هیجانی بالا به افراد کمک می کند تا در شرایط چالش برانگیز به خوبی عمل کنند و از طریق مدیریت استرس و کنترل احساسات خود، تصمیمات بهتری بگیرند. در نهایت، هوش هیجانی بالا به افراد کمک می کند تا در زندگی شخصی و حرفه ای خود موفق تر باشند و روابط پایدارتری با دیگران برقرار کنند. این مهارت به آنها کمک می کند تا در هر شرایطی به عنوان یک فرد با انعطاف پذیری بالا شناخته شوند و از این طریق در جامعه و محیط های مختلف مورد احترام قرار بگیرند.
مدیریت استرس: خویشتنداری به افراد کمک می کند تا در مواجهه با مشکلات و سختی ها، فشار روانی کمتری را تجربه کنند و کمتر تسلیم فشارها شود.خویشتنداری به عنوان یک مهارت مهم در زندگی روزمره، به افراد کمک می کند تا در مواجهه با مشکلات و سختی ها، فشار روانی کمتری را تجربه کنند و کمتر تسلیم فشارها شوند. این توانایی به آنها امکان می دهد تا در شرایط چالش برانگیز، آرامش و تعادل خود را حفظ کنند و به جای واکنش های عجولانه، به تفکر و تصمیم گیری منطقی بپردازند.
خویشتنداری همچنین به افراد کمک می کند تا بر روی احساسات و واکنش های خود کنترل داشته باشند. این کنترل به آنها امکان می دهد تا در شرایط دشوار، به جای واکنش های احساسی، به راه حل های منطقی فکر کنند و به این ترتیب، استرس و فشار روانی را کاهش دهند.
علاوه بر این، خویشتنداری به توسعه استحکام روانی کمک می کند. افراد با خویشتنداری بیشتر، می توانند در برابر مشکلات مقاومت کرده و با آنها مقابله کنند. این توانایی به آنها کمک می کند تا در طول زمان، از نظر روانی قوی تر شوند و در مواجهه با چالش ها، کمتر دچار افسردگی یا اضطراب شوند. در نهایت، خویشتنداری به عنوان یک ابزار قدرتمند در زندگی، به افراد کمک می کند تا با آرامش و اطمینان به زندگی خود ادامه دهند.
نرگس زمانی مترجم و نویسنده خانه تاب آوری در پایان آورده است خویشتن داری نیز به توانایی کنترل احساسات و رفتارهای خود اشاره دارد. افراد خویشتن دار معمولا در مدیریت هیجانات و رفتارهای خود موفق تر هستند و کمتر تحت تاثیر شرایط بیرونی قرار می گیرند. اگرچه بین تاب آوری و خویشتن داری رابطه وجود دارد، اما لزوما هر فرد تاب آوری که دارد، لزوما خویشتن دار نیست. با این حال، خویشتن داری می تواند به افزایش تاب آوری کمک کند، زیرا افراد خویشتن دار می توانند به طور موثرتری با استرس و چالش ها مقابله کنند و از این طریق تاب آوری خود را تقویت کنند. در نتیجه، خویشتن داری می تواند یک جزء مهم در توسعه تاب آوری باشد.