بررسی اثربخشی آموزش مهارت های خودکارآمدی هیجانی بر نشاط و وابستگی تحصیلی در دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان میاندوآب

هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین میزان اثربخشی آموزش مهارت های خودکارآمدی هیجانی بر نشاط و وابستگی تحصیلی در دانشآموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان میاندوآب بود. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی است. این تحقیق از نظر نوع داده ها، کمیبوده و از نظر روش اجرا از دسته تحقیقات نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل با استفاده از گزینش تصادفی استکه دانش آموزان در دو گروه آزمایش و گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان در مدارس دختر پایه ششمابتدایی شهرستان میاندوآب در سال تحصیلی ۱۴۰۲ - ۱۴۰۱ می باشد.برای گردآوری داده ها در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون ازپرسشنامه استاندارد نشاط تحصیلی شافلی و همکاران ۲۰۰۲ و مقیاس وابستگی به تحصیل (AHS) خرمایی و کمری (۱۳۹۷) استفادهشد. مداخله آموزش خودکارآمدی هیجانی از طریق بسته آموزشی خودکارآمدی هیجانی برگرفته شده از پایانامه کارشناسی ارشدرحمانی (۱۳۹۶) انجام شد.این دوره آموزشی شامل هشت جلسه بود به که به صورت گروهی و در ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای برای گروه آزمایشاجرا شد و به گروه کنترل، آموزشی داده نشد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که مداخلهآموزش خودکارآمدی هیجانی بر نشاط و وابستگی تحصیلی دانش آموزان اثربخش بود (p<۰.۰۰۱). . همچنین آموزش خودکارآمدیهیجانی بر مولفه های نشاط تحصیلی و مولفه های وابستگی تحصیلی دارای اثربخشی بود.

Keywords:

خودکارآمدی هیجانی , نشاط تحصیلی , وابستگی تحصیلی