جداسازی دیوکسیدکربن-متان با استفاده از غشای پلیمری آمیخته ای

جداسازی گازهای دیوکسید کربن ومتان از جمله فرایندهای بسیار مهم و پر کاربرد در زمینه ارتقای گاز طبیعی و بازیافت گاز زیرزمینی است. در این جا به منظور بررسی عملکرد فرایند جداسازی غشایی نتایج آزمایشگاهی تراوایی گاز و ویژگی های جداسازی دیوکسیدکربن-متان برای غشاهای مختلف مورد بحث قرار گرفته است. این غشاها از راه آمیخته سازی پلی اتیلن گلیکول با وزن های مختلف مولکولی به عنوان پلیمر افزوده شونده و آکریلونیتریل-بوتادی ان-استیرن به عنوان ساختار اسکلتی تهیه شده اند. به منظور تعیین خواص شکل شناسی غشا از تصاویر SEM استفاده شده است. اثر محتوای پلی اتیلن گلیکول بر خواص انتقال گاز در نمونه انتخابی مطالعه شده است. افزون براین اثر فشار بر تراوایی دیوکسید کربن بررسی ومشخص شد. در بیش از 4bar فشار بر تراوایی بی اثر بوده است. نتایج نشان می دهد که تقریبا در تمام موارد وارد کردن مولکول های پلی اتیلن گلیکول بدون تغییر بارزی در تراوایی متان، گزینش پذیری دیوکسید کربن-متان را افزایش می دهد. از دیدگاه کاربردهای جداسازی گاز، داده های به دست آمده در ناحیه مطلوب تجاری قرار گرفتند.

Keywords:

تراوایی , گزینش پذیری , جداسازی دیوکسید کربن ومتان , غشای آمیخته ای , آکریلونیتریل , بوتادی ان , استیرن