پلیمرشدن فنول فرمالدهید در محیط اشباع از بخار حلال ومطالعه ریزساختار و خواص مکانیکی ایروژل های نووالاک

قیمت زیاد مونومر رزورسینول، زمان طولانی فرایند و گران بودن روش خشک کردن با سیال ابر بحرانی معایب روش مرسوم برای ساخت ایروژل های آلی است. مطالعات انجام شده نشان داد، محدودبودن دمای پلیمرشدن در روش سل - ژل به دماهای کمتر از دمای جوش استانداردحلال و نیز اختلاف دمای حداقل 50°C بین دمای مناسب برای پخت رزین نووالاک و دمای پلیمرشدن قابل انجام در روش سل - ژل عامل اصلی طولانی بودن زمان فرایند است. علت اصلی استفاده از دمای کم برای فرایند پلیمرشدن، جلوگیری از جوشیدن حلال و پف کردن محلول است. هدف پژوهش پیش رو، ارایه راهکاری نوین برای کاهش قیمت و زمان در فرایند ساخت ایروژل های نووالاک است. واکنش اولیگومر نووالاک با هگزامین به عنوان ماده اولیه ارزان قیمت برای کاهشهزینه های مربوط به ماده اولیه، به کار گرفته شد. انجام پلیمرشدن در محیط اشباع از بخار حلال برای کاهش زمان فرایند به عنوان روشی نوین برای غلبه بر محدودیت دمای پلیمرشدن در روش سل - ژل و امکان پذیری آن در محدوده دمایی مناسب برای پخت رزین نووالاک پیشنهاد شد.نتایج حاصل نشان می دهد، با انجام پلیمرشدن در محیط اشباع از بخار حلال در مقایسه با روش مرسوم، زمان لازم برای ساخت ژل از 5 روز به 5 h کاهش می یابد و هیچ نوع جمع شدگی نیزدر مرحله خشک کردن ژل در شرایط محیط مشاهده نمی شود. افزون بر این، افزایش قابل توجه استحکام فشاری ایروژل ها در اثر امکان پذیری انجام پلیمرشدن در دماهای زیاد نیز از دیگردستاوردهای مهم این پژوهش است.

Keywords:

رزین نووالاک , ایروژل , محیط اشباع , جمع شدگی , نانوساختار