بررسی فراسنجه های زیستی سن شکارگرMacrolophus pygmaeus Rambur (Hemiptera: Miridae)در شرایط آزمایشگاهی

سن شکارگر Macrolophus pygmaeus Rambur از خانواده Miridae یک شکارگر همهچیزخوار در جهان است که اخیرا0 به طور وسیع در برنامههای مدیریت تلفیقی آفات و به ویژه آفات گلخانه ای استفاده میشود. در مطالعه حاضر با هدف بررسی امکان پرورش انفرادی و گروهی و تاثیر آن روی پارامترهای زیستی این شکارگر، برخی از ویژگی های زیستی مرتبط با رشد جمعیت و جدول زندگی این شکارگر با تغذیه از تخم بید آرد ( Ephestia kuehniella (Koch، در شرایط آزمایشگاهی (دمای 25±1 درجه ی سانتی گراد، رطوبت نسبی 65±5 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی) در 60 تکرار برای پرورش انفرادی و 45 تکرار در پرورش گروهی بررسی شدند. از غلاف لوبیا سبز (Phaseoulus vulgaris L.) به عنوان بستر تخمگذاری و تامین رطوبت سن شکارگر استفاده شد. تجزیه داده ها براساس روش جدول زندگی سنی مرحله ای دو جنسی TWO SEX-MS Chart (Chi, 2017) انجام شد. تجزیه و تحلیل فراسنجه های رشد جمعیت نشان داد که نرخ ذاتی افزایش جمعیت rm این شکارگر در پرورش انفرادی و گروهی به ترتیب 0/0806 و 0/0809 روز-1، نرخ متناهی افزایش جمعیت به ترتیب 1/0839 و 1/0843 روز-1، نرخ خالص تولیدمثل R0 به ترتیب 18/1166 و 17/8400 تخم به ازای هر فرد و مدت زمان تکمیل یک نسل T به ترتیب 35/9262 و 35/6000 روز و نرخ ناخالص تولیدمثلی GRR به ترتیب 21/5290 و 22/4900 تخم به ازای هر فرد می-باشد. همچنین نتایج نشان داد که سایر آماره های جدول زندگی نظیر نرخ زندهمانی ویژه سنی lx نرخ زندهمانی ویژه سنی-مرحله ای ( Sxj )، باروری ویژه سنی-مرحله ای ( f x )، زادآوری ویژه سنی ( mx )، نیز در پرورش انفرادی مقادیر عددی مناسبتری نسبت به پرورش گروهی داشته است در عین حال اختلاف معنیدار در میانگین فراسنجه های مورد بررسی سن شکارگر M. pygmaeus در روش پرورش انفرادی یا گروهی وجود نداشت. با توجه به نتایج به دست آمده به منظور صرفه جویی در وقت و هزینه ی پرورش انبوه این شکارگر، روش پروش گروهی مناسبتر بوده و جهت پرورش سن شکارگر توصیه میگردد.

Keywords:

Macrolophus pygmaeus , پرورش آزمایشگاهی , جدول زندگی , شاخص های رشد جمعیت.