جایگاه کرامت انسانی در ساختار جامعه مدنی و دموکراسی

جامعه مدنی محیطی است که افراد در چارچوب روابط متقابل خود قادر به برطرف نمودن نیازها، تامین رفاه و تبلور موجودیت خود می باشند. در جامعه مدنی افرادی که شهروند بلفعل محسوب می گردند، به همان میزان که بخشی از این جامعه را تشکیل می دهند، می توانند نیازها و اراده خود را نیز تحقق بخشند. نظام وابستگی متقابل موجود در جامعه مدنی که به زعم هگل برای مهار اهداف خود خواهانه افراد در جامعه مدنی شکل می کیرد، شالوده ماهیت و موجودیت حقوق می باشد. چرا که بدون وجود حق، نقض حق نمی تواند به وجود آید و اگر نقض نگردد حقوق شکل نمی گیرد. حقوق و آزادی ها نیز تنها در محیطی که افراد آن ها را می توانند به وجود آورند، هویت واقعی خود را درمی یابند. در اثر این حقیقت نیز مفاهیم بشر، کرامت انسان و حقوق ضرفا در دموکراسی های واقعی معنا می یابند. امروزه اهمیت مفهوم دموکراسی به سبب توسعه مترتیانه حقوق بین الملل و گرایش بشر محور ان به به طور غیرقابل اغماضی افزایش یافته و به ویژه بعد از جنگ جهانی اول و گزینش سیستم جمهوری به عنوان نظام حکومتی در غالب کشورها در کانون توجه ملل جهان واقع گردیده است. دموکراسی به عنوان یک ارزش جهانی به دلیل این نظام حکومتی اجتماع محور را پیش بینی می نماید، با مفهوم جامعه مدنی همزیستی کاملی دارد. جامعه مدنی به عنوان اجتماع شهروندان عنصر اساسی دموکراسی است. جامعه مدنی به واسطه سازمان های مردم نهاد، دولت را تحت تاثیر قرار می دهد، زیرا دموکراسی نه از جانب رهبران، بلکه توسط شهروندان بالغ و مسئول تامین و تضمین می گردد.

Keywords:

انسان , جامعه مدنی , دموکراسی , حقوق بشر , کرامت انسان