بررسی میزان جذب آب در بتن های ساخته شده با ضایعات متاکائولن، سرباره ی ذوب آهن و سرباره ی مس

سیمان به عنوان یکی از اجزای تشکیل دهنده بتن جزئی که از یک سو انرژی فراوانی برای تولید آن مصرف می شود و از سوی دیگر موجب تولید 8 درصد گازکربنیک تولید شده در جهان است. بنابراین بهسازی آن به گونهای که کمترین میزان انرژی و آلودگی برای تولید آن مصرف شود به عنوان یک هدف اصلی مطرح میگردد. در این تحقیق ما برای بهسازی سیمان بخشی از آن را با مواد معدنی و سرباره ی صنعتی ارزان قیمت و در دسترس ترکیب می کنیم که علاوه بر کاهش قیمت تمام شده، با مصرف این مواد میتوان در ایجاد یک محیط سبز نیز کمک کرد و نقش بسزایی در توسعه پایدار خواهد داشت. به منظور رسیدن به توسعه پایدار میبایست از مصالح نوین در ساخت و ساز بویژه در سازه های بتنی استفاده نمود و تلاش کرد تا با کاربرد مصالح مناسب برای جایگزینی بخشی از سیمان، بتن با کارایی بهتر تولید کرد. در تحقیق حاضر به بررسی مقاومت فشاری بتن های ساخته شده با پوزولان های سرباره مس، سرباره آهن و متاکائولن پرداخته شده است. تعداد 16 طرح اختلاط با درصدهای مختلف جایگزینی سرباره مس، سرباره آهن و متاکائولن ساخته شد. بر روی این طرح ها در حالت تازه آزمایش اسلامپ و در حالت سخت شده در سن 28 روزه آزمایش جذب آب انجام گرفت. در نتیجه مشخص شد افزودن پوزولان به بتن در تمامی حالات به دلیل جذب آب بیشتر پوزولان ها، کاهش اسلامپ بتن را در پی دارد. در تمامی طرح های حاوی پوزولان شاهد کاهش جذب آب در مقایسه با طرح بدون پوزولان هستیم. درصد ثابت جایگزینی کمترین جذب آب مربوط به طرح های حاوی متاکائولن و بیشترین مربوط به طرح های حاوی سرباره مس می باشد.

Keywords:

جذب آب , سرباره مس , متاکائولن , سرباره آهن