الویت بندی معیارهای باز افرینی روح مکان در پردیس معاصر ایرانی

نه تنها معماری را باید طراحی و ساخت یک فضای فیزیکی و ملموس با قابلیت کارکردی بالا دانست بلکه در طراحی یک فضا ازابتداتا انتها باید به بسترهای روانی،فرهنگی و زیست محیطی هر منطقه توجه داشت زیرا که توجه به این موارد موجب القای بارمعنایی مثبت به فضا میشوند و پایداری و حفظ اصالت وزیست بوم هر بستر طراحی را به همراه خواهند داشت و احساس رضایتمندی بیشتری را برای کاربران به ارمغان می اورند.هم چنین از طراحی فضاهای جمعی و تفرجگاهی گرفته تا واحدهای کوچک مسکونی لحاظ نمودن معیارهایی که الگوهای اصیل و پایا هستند و حاصل تجربه ی جمعی بشر میباشند از اهمیت بالایی برخوردارند.هدف از پژوهش پیشرو اولویت بندی این معیارها در باغ ایرانی در طی سالیان و قرنها تا به امروز است و اینکه در عصر حاضر کدامین زیرمعیارهای عملکردی ،کالبدی و معنایی و بیولوژیکی برای ارتقای حس مکان در طراحی باغها , و مناظر ضروری تر میباشد روش انجام پژوهش به صورت توصیفی و پیمایشی است و دادهای بدست امده کمی می باشد ابتدا بر اساس مبانی نظری و جستجوی منابع کتابخانه ای معیارهای کیفیت دهی به فضای پردیس استخراج گردید سپس این مولفه ها مطابق فرایند نظرسنجی امتیازدهی گردیدو با استفاده از روش AHP و بهره گیری از نرم افزار سوپردیسیژن به ارزیابی و اندازه گیری مهم ترین معیارهای کیفت دهی به منظرو پردیس معاصر پرداخته شد و در نهایت مشخص گردید احساس و اسایش محیطی و توجه به عوامل فرهنگی هر منطقه جغرافیایی دارای بالاترین اهمین طراحی پردیس میباشند.

Keywords:

پردیس معاصر ایرانی , روح مکان , اولویت بندی معیارها , بازافرینی