ارزیابی تناسب اراضی شهر ارومیه با استفاده از روش های تصمیم گیری چندمعیاره و سیستم اطلاعات جغرافیایی

یکی از عوامل توسعه شهرها، افزایش جمعیت می باشد که طی آن محدوده های فیزیکی شهر و فضاهای کالبدی در جهت افقی افزایش می یابد و اگر این روند سریع و بی برنامه باشد، به ترکیب فیزیکی نا مناسبی از فضاهای شهری خواهد انجامید. از این رو یکی از وظایف مهم و پیچیده ی برنامه ریزان شهری، تصمیم گیری در مورد مکان های مناسب هر کاربری می باشد؛ به صورتی که بتواند ضروریات و نیازهای استفاده از آن را پاسخ داده و علاوه بر آن، با نوع کاربری های اطراف خود و نیز ویژگی های طبیعی آن، تناسب داشته باشد.هدف از پژوهش، تعیین تناسب اراضی مناسب برای توسعه آتی شهر ارومیه در داخل محدوده ی شهر است. جهت تحقق این امر، پارامترهای موثر در سنجش تناسب اراضی از نظر شاخص های طبیعی و انسانی شامل (شیب، جهت شیب، کاربری اراضی، زمین شناسی، حریم گسل، خطوط ارتباطی، فاصله از گورستان، خطوط انتقال نیرو و حریم رودخانه) مورد بررسی قرار میگیرد. به دلیل پیچیدگی فرایند تحلیل پارامترهای مختلف، از روش تحلیل سلسله مراتبی AHP و به دلیل ماهیت مکان مرجع بودن لایه های اطلاعاتی مربوطه، از تحلیل های مکان محور مبنی بر (GIS) استفاده شده است.نتایج بدست آمده از تحقیق نشان می دهد که حاشیه های شمالی، شمال غربی، غربی و جنوب غربی شهر جهت توسعه بلندمدت و نواحی داخلی شهر جهت توسعه میان مدت و کوتاه مدت، مناسب می باشند؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت که رویکرد توسعه میان افزا در اراضی بایر نواحی داخلی و مرکزی شهر بصورت میان مدت و کوتاه مدت، درنظر گرفته شده است..

Keywords:

تناسب اراضی , سیستم اطلاعات جغرافیایی , فرایند تحلیل سلسله مراتبی , شهر ارومیه.