بررسى تطبیقى مدل هاى تحلیل عاملى و دلفى با استفاده از GIS در تشخیص فرسودگى بافت هاى شهرى (مطالعه موردى: محله خاک سفید منطقه چهار شهر تهران)

شهرها مانند موجودات زنده، حیات دارند و اگر در بستر زمان، عوامل برهم زننده تعادل زیستى آنها کنترل نشود، زمینه هاىزوالشان پدید مى آید. یکى از این عوامل برهم زننده ، فرسودگى کالبدى بافت ها است. همچنین گسترش روزافزون شهرها و تنوعداده ها، کنترل کلانشهرها را با معضلات اساسى روبرو نموده است. دراین میان سیستم اطلاعات مکان با دو ویژگى مدیریت وتحلیل داده ها مى تواند در این زمینه راهگشا باشد. هدف از این پژوهش به طور کلى تشخیص بافت هاى فرسوده کالبدى و تعییناولویت هاى مداخله و به طور جزیى کاربست مدل تحلیل عاملى و دلفى با استفاده از GIS مى باشد. تحلیل عاملى با توانمندى خود در خلاصه سازى تعداد زیاد شاخص ها و دلفى هم با اولویت بندى شاخص ها براساس نظر کارشناسان برنامه ریزان را دررسیدنبه هدف هدایت مى کنند. محله ى خاک سفید تهران به سان مصداقى بارز و خصیصه نما، واجد پهنه هاى فرسوده است. بر این اساسخروجى ها نشان از آن دارد که هر دو مدل به میزان بالایى شبیه یکدیگر است و ضریب همبستگى آنها 0/895 است.

Keywords:

تحلیل عاملى , سیستم اطلاعات مکانى , دلفى , ضریب همبستگى , فرسودگى بافت , محله ى خاک سفید