بررسی تطبیقی روند سرزندگی درمجتمع های مسکونی معاصر با مجتمع های مسکونی نوساز با رویکرد توسعه پایدار (مطالعه موردی فاز یک مجتمع مسکونی اکباتان با فاز یک مجتمع مسکونی قائم چیتگر در کلانشهر تهران)

سرزندگی محیط های زیستی یکی از موضوعات مطرح در طرح چند دهه اخیر می باشد. محیط هایی که از نظر مولفه های کالبدی فیزیکی، اجتماعی و فرهنگی واقتصادی در سطح مطلوبی قرار گرفته اند، به همان اندازه از نظر حس سرزندگی و پیامدهای مثبت آن یعنی از کیفیت زندگی مناسبی برخوردارند. با توجه به رشد جمعیت شهرها و کمبود مسکن در کلان شهرها نوعی از محیط های زیستی در قالب مجتمع های مسکونی که رشد عمودی دارند، شکل گرفت. از زمان ساخت نخستین مجتمع های مسکونی در تهران نزدیک به 5 دهه می گذرد و به تبع باید حس سرزندگی در مجتمع های مسکونی نیز به همراه سایر علوم رو به رشد، سیر صعودی داشته باشد تا موجب افزایش کیفیت زندگی و آن به پایداری مطلوب برسند. مقاله حاضر به بررسی روند سرزندگی در نخستین مجتمع های مسکونی با مجتمع های مسکونی نوساز می پردازد. برای این منظور از یک شهرک اکباتان و فاز یک مجتمع های مسکونی نوساز قائم چیتگر انتخاب گردیده که با فاصله زمانی چهار دهه به ساکنین واگذار شده اند. روش تحقیق توصیفی و تحلیلی است و از ابزارهای مطالعات اسنادی و پرسشنامه برای جمع آوری اطلاعات استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده ها در نرم افزار SPSS انجام یافته است. نتایج تحقیق نشان می دهد که تفاوت معناداری از نظر پایداری و سرزندگی بین مجتمع های مسکونی معاصر فاز یک اکباتان و نوساز فاز یک قائم وجود دارد. و روندی صعودی مشاهده می شود. همچنین بین مولفه های اجتماعی و کالبدی و میزان پایداری و احساس سرزندگی در این مجتمع ها ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. بطوریکه همبستگی بین متغیرهای بررسی برابر با 0.488 می باشد ضریب تعیین 0.23 نشان می دهد 23 درصد تغییرات سرزندگی مربوط به مولفه اجتماعی و کالبدی است.

Keywords:

سرزندگی , مجتمع های مسکونی , توسعه پایدار , مجتمع های مسکونی اکباتان , مجتمع های مسکونی قائم چیتگر