تاثیر آموزش شناختی- رفتاری مبتنی بر واحد پردازه بر کفایت اجتماعی و پذیرش خود در دانش آموزان پسر مبتلا به اختلال هراس اجتماعی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش شناختی- رفتاری مبتنی بر واحد پردازه بر کفایت اجتماعی و پذیرش خود در دانش آموزان مبتلا به اختلال هراس اجتماعی صورت گرفته است. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و با استفاده از طرحپیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل نابرابر انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر مقطع پنجم ابتدایی مبتلا به اختلال هراس اجتماعی ابتدایی های شهرستان ارومیه استان آذربایجان غربی، در سال 98 - 1397 بودکه در پرسشنامه هراس اجتماعی نمره بالاتر از 70 کسب کردند. از میان جامعه آماری براساس روش نمونه گیری هدفمند وبراساس نمره پرسشنامه پذیرش بی قید و شرط خود چمبرلین و هاگا و پرسشنامه کفایت اجتماعی پرندین در پیش تست، 30نفر که دارای ملاک های ورود و خروج بودند؛ انتخاب شدند. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس و برایتسریع در نتایج حاصله از نرم افزار استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که درمان شناختی رفتاری واحد پردازه به طورمعناداری منجر به افزایش کفایت اجتماعی و خویشتن پذیری دانشآموزان مبتلا به هراس اجتماعی موثر بوده است. به عبارتدیگر کفایت اجتماعی و خویشتن پذیری دانشآموزان مبتلا به هراس اجتماعی شرکت کننده در گروه آزمایش به طورمعناداری بالاتر از گروه کنترل بود.

Keywords:

آموزش شناختی رفتاری مبتنی بر واحد پردازه , کفایت اجتماعی , پذیرش خود , دانش آموز , هراس اجتماعی