مبدامداری یا مقصدمداری در ترجمه ابوالفتوح رازی با تکیه بر برگردان استعاره های قرآنی
Publish place: Ketabeghayyem، Vol: 8، Issue: 20
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 247
This Paper With 19 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_KGY-8-20_003
تاریخ نمایه سازی: 8 اردیبهشت 1399
Abstract:
در فرآیند ترجمه، همواره دو گرایش مبدامدار و مقصدمدار در برابر هم وجود داشته است. مترجمان گاه حفظ زبان مبدا را مدنظر داشته و گاه قابلفهم بودن مطلب در زبان مقصد را مورد توجه قرار داده اند. در دوران معاصر و با شکل گیری نظریه های علمی در حیطه ترجمه، اصلی ترین وجه تمایز دیدگاه ها، همین دوگانگی مبدامداری و مقصدمداری است. از جمله مواردی که در مبدامداری یا مقصدمداری ترجمه بازتاب مهمی دارد، شیوه های مورد استفاده در برگردان استعاره است. لذا در این مقاله، شیوه های برگردان استعاره در ترجمه ابوالفتوح رازی بررسی و آماری از شیوه های عملکرد وی ارائه شده است. در نهایت به این نتیجه دست یافته ایم که اگرچه مفسر بدون اسلوب معینی از دو شیوه مبدامداری و مقصدمداری بهره برده است، اما بااین حال، به حفظ ویژگی های زبان مبدا توجه بیشتری داشته و بر این اساس می توان او را یک مترجم مبدامدار دانست.
Keywords:
Authors
کوثر مویدی
دانشجو دکتری دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی
علیرضا باقر
استادیار عضو هیات علمی گروه زبان و ادبیات عرب دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی