ارزیابی راندمان آبیاری شبانه و پیشنهاداتی در خصوص بهبود شبکه های موجود

کمبود آب بزرگترین معضل جهان در قرن جاری خواهد بود. در زمانی که محققین و متفکرین تحت تاثیر نگرانی های تامین کمبود مواد غذایی اجتماعات بشری و محدودیت منابع طبیعی به راه حل هایی چون آبیاری با آب شور، کم آبیاری و استفاده از ذخایر آبی صعب الوصول می اندیشند، بهره برداری صحیح از منابع آبی و مصرف بهینه آن که از گام های اولیه است، از نظر ها دور می ماند. علیرغم روال معمولی در کشورهای در حال توسعه، طرح های آبیاری و زهکشی با اتمام اجرای آن نباید خاتمه یافته تلقی گردد، بلکه با ارزیابی عملکرد آنها باید نواقص کار جستجو شده و در دوران بهره برداری نسبت به اصلاح فیزیکی و مدیریتی درجهت رسیدن به اهداف مورد نظر اقدام گردد. بررسی مبانی طراحی و روش های توزیع آب در شبکه های مدرن آبیاری و زهکشی کشور نشان میدهد که عموما جریان در شبکه اصلی، به روش جریان دائمی با آبدهی متغیر بوده و روش تحویل آب در شبکه فرعی نیز عمدتا بر اساس برنامه از پیش تعیین شده می باشد. انتخاب روش های تحویل و توزیع در شبکه اصلی و فرعی، انجام آبیاری شبانه را در بعضی از مزارع اجتناب ناپذیر می سازد. آبیاری شبانه به دلایلی چند از جمله فقدان دید در شب، سختی کار، هزینه های کارگری بالاتر، میل به خواب، ترس از موجودات (مار، عقرب و غیره) فقدان کنترل مناسب بر نحوه توزیه آب در سطح کرت و کاهش جذب آب توسط ریشه گیاهان در هنگام شب موجب می گردد که بازده آبیاری شدیدا کاهش یابد.