تحلیل حضور پریان در سام نامه خواجوی کرمانی
Publish place: 4th International Conference on the Study of Language, Literature, Culture and History
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 466
This Paper With 17 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LLCSCONF04_048
تاریخ نمایه سازی: 7 خرداد 1399
Abstract:
پری: یکی از پربسامدترین واژگان در سام نامه خواجوی کرمانی شاعر بلندآوازه قرن هشتم ایران است. این واژه در طول زمان با دو معنای متفاوت در قصه ها و داستان ها وجود داشته است. در کتاب اوستا پریان، زیبا رویانی فریبا و اغواگر هستند که با ترفندهای گوناگون مانند جادو و افسون، پهلوان مورد علاقه خود را به دام می اندازند. اما در آثار بزرگانی چون فردوسی، مولوی، حافظ و ناصرخسرو، پری گاهی در معنای زن زیبارو، جان، تجسم خلاق جمال حق و... به کار می رود. اما پریان در سام نامه همان زنان پیرامون شاعر در زندگی اجتماعی و یا ناخودآگاه ذهن اویند که با دو چهره متفاوت گاهی فریبکار و اغواکننده و گاهی محبوب زیباروی آرزوها جلوه گری میکنند. طبق نظریه یونگ در مردان آنیما (عنصر مادینه) در اساطیر و رویا همیشه به صورت تجسم های زنانه ظاهر می گردد.
Authors
مهدی سلمانی
استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه صنعتی اصفهان