بررسی ضرورت وجود و موانع ایجاد مدارس هوشمند در ایران

سیستم آموزشی یک کشور موجبات حیات و بقای آن را، در جامعه جهانی رقم خواهد زد. در کلاس های درس امروزی، ارائه ی دانش بیشترین زمان آموزشی را به خود اختصاص می دهد، بنابراین فرصت کافی برای اجرایی شدن سایر اجزای روند آموزش شامل: ارایه دانش، فهم آن، کاربرد تجزیه و تحلیل و ارزشیابی وجود نخواهد داشت. مسئولان رده بالای کشورها به خوبی میدانند، که رشد جوامع دانایی محور با مرکزیت تولید علم، برای حرکت از کشور حال توسعه به کشور توسعه یافته بسیار ضروری می باشد. با توجه به رشد سریع فناوری در دهه های اخیر، سازمان های آموزشی و پرورش کشورها به سیستم هایی با آموزش های تلفیقی و کاربردی، نیاز اساسی دارند. سیستم هایی که، چیوند میان آموزش های مدرن و سنتی را شکسته باشند و دانش پژوه در هرزمان و مکان و با حداقل امکانات روز بتواند به این آموزش ها دسترسی داشته باشد. مدارس هوشمند محلی برای تحقق این خواسته خواهد بود. مقاله پیش رو، مروری است بر ضرورت ایجاد مدارس هوشمند برای سیستم آموزشی یک کشور و پرداختن به مطالعات موردی مختلف، جهت نشان دادن تحول عمیق و اساسی این نوع فرایند یاددهی- یادگیری، برای بهره برداری بهتر و کارآمدتر از نیروهای انسانی. در این راه، به موانع و مشکلات نیز اشاره خواهیم کرد و راه حل های پیشنهادی که به گمان نویسنده، می تواند راه گشا باشد نیز ارائه خواهد شد.

Keywords:

یاددهی- یادگیری الکترونیکی , محتوی الکترونیکی , هوشمندسازی , جامعه ی دانش محور