شناسایی موانع و راهکارهای بهبود فناوری نوین آموزشی و ارتباط آن با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مدارس استان اصفهان (مطالعه آمیخته)

در جامعه امروز، با ورود فناوری های نوین آموزشی در بین جامعه فراگیر در مدارس و تاثیرپذیری آنها از فرهنگ های جهانی، موقعیتی بوجود آمده است که آموزش و پرورش ناگزیر است تا کارکردهای نوینی را متناسب با نیازهای زمان برای خود برگزیند. دستیابی به کارکردهای نو مستلزم نگاهی نو به نظام آموزش و پرورش است، آنچه تلقی از نظام های نوین آموزشی را به عنوان یک تکنولوژی مدرن آموزشی و نه به عنوان یک چالش در نظامی آموزشی به ما می شناساند، تاثیرات این فناوری ها در به کارگیری وسایل کمک آموزشی در کلاس درس برای تقویت یادگیری فراگیران است که در تحقیقات مکرر به اثبات رسیده است. هدف پژوهش حاضر شناسایی موانع و راهکارهای بهبود فناوری نوین آموزشی در مدارس استان اصفهان و ارتباط آن با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بود. روش پژوهش به صورت آمیخته بود. در فاز کیفی تحقیق محقق با مطالعات کتابخانه ای و کدبندی های استقرایی اقدام به شناخت مولفه ها نمود و در فاز کمی پرسشنامه طراحی گردید. جامعه آماری پژوهش حاضر را دانش آموزان، معلمان و مدیران مدارس تشکیل دادند. روش نمونه گیری در بخش کیفی به صورت هدفمند و در بخش کمی به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شد. نتایج نشان داد میزان استفاده از رضایت از روش های نوین آموزشی در حد متوسط قرار دارد، همچنین استفاده صحیح معلمان از وسایل کمک آموزشی، جریان یادگیری را تسهیل و باعث ملموس و عینی ساختن آموخته ها می شود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها در بخش کیفی از نرم افزار مکس کبودا نسخه 10 و در بخش کمی از نرم افزار اس پی اس اس نسخه 21 استفاده شد.

Keywords:

فناوری و تکنولوژی آموزشی , دانش آموزان , پیشرفت تحصیلی , تحقیق آمیخته