نقش مهم آموزش و پرورش در اکوسیستم کارآفرینی اجتماعی

امروزه در منابع علمی، مفهوم اکوسیستم چهارچوبی برای تشریح بسیاری مفاهیم علمی از جمله مفاهیم اجتماعی- همچون کارآفرینی اجتماعی- است. مفهوم اکوسیستم نکته ی کلیدی محسوب می گردد. بنابراین مفهوم؛ چنانچه که Ostrom بیان می کند؛ تعریف، برنامه ریزی، اجرا و پیشبرد امور در جوامع- اعم از طبیعی، اقتصادی، اجتماعی، و ... منجمله: برای تامین نیاز به صلح، ایمنی، سلامتی خدمات عمومی شهری و ... در سطح محلی، منطقه ای و بین المللی،...- جز با درنظر گرفتن، کمک ومشارکت هدفمند و سازمان یافته ی اجزای مختلف آن اجتماع امکان پذیر و موفق نیست. مفهوم اساسی اکوسیستم، تحقق ثبات و پایداری کل تمامی افراد جامعه- به عنوان سرمایه های اجتماعی- از الزامات موفقیت در هر اقدامی است. نبود این شرایط عامل بی ثمری تلاش ها شناخته شده است. دید اکوسیستمی، و اعتقاد به ارتباط، وابستگی و همبستگی اجزای اکوسیستم جامعه- مستلزم به صحنه آوردن عموم افراد جامعه، از هر قشر و در هر سمت و موقعیت- و با لحاظ نمودن شرایط اقلیمی، بومی و محلی است. بنابراین دیدگاه؛ تلاش ها با حضور یک قشر خاص، جدای از دیگر اقشار جامعه نتیجه بخش نیست. یکی از راهکارهایی که 6 کشور بزرگ اروپایی- کشورهایی با درآمد رفاه و ا شتغال بالای اجتماعی- برای به حداکثر رساندن تعامل ومشارکت اعضای اکوسیستم اتخاذ کرده اند آموزش کارآفرینی به جوانان و افراد تحصیل کرده است. مراکز علمی از اجزای اکوسیستم شهری هستند. فعالیت های آنان در همکاری با جامعه مفهوم پیدا می کند. پژوهش های انجام شده در ایران نیز لزوم تلاش در این زمینه را نشان داده اند. با هدف ظهور کارآفرینان موفق در پایه گذاری آینده ای روشن برای جامعه ی ایرانی؛ برنامه ریزی، اجرا و نظارت قوی تری از نظام آموزش و پرورش مورد انتظار است.

Keywords:

اکوسیستم , کارآفرینی اجتماعی , ثبات اجتماعی , سرمایه های اجتماعی , آموزش کارآفرینی , آموزش و پرورش