رابطه باور هوشی و اهداف پیشرفت در دانش آموزان دختر دبیرستانی با اضطراب تحصیلی

این پژوهش با هدف بررسی رابطه باور هوشی و اهداف پیشرفت در دانش آموزان دختر دبیرستانی با اضطراب تحصیلی انجام شد. پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. از بین دانش آموزان دختر مشغول به تحصیل در مقطع متوسطه دوم شهر تهران- ناحیه غرب با روش در دسترس تعداد 052 نفر انتخاب و ابزارهای خودگزارشی شامل پرسشنامه باور هوشی (دوبیرات و مارینه، 2005)، پرسشنامه اهداف پیشرفت (الیوت وهمکاران، 2001) و پرسشنامه اضطراب امتحان (ساراسون، 4891) را تکمیل کردند. برای تحلیل داده ها در بخش آمار توصیفی از شاخص های میانگین و انحراف استاندارد، ضریب همبستگی پیرسون و در بخش آمار استنباطی از رگرسیون چند گانه با روش ورود همزمان در نرم افزار آماری SPSS02 استفاده شد. نتایج نشان داد که بر اساس ضریب تعیین تعدیل شده 0/02 درصد از واریانس اضطراب تحصیلی دانش آموزان بر اساس باور هوشی قابل تبیین است. ضرایب استاندارد و غیر استاندارد رگرسیون چند متغیره به روش همزمان نشان داد هریک از ابعاد باور هوشی شامل بعد ذاتی (P> 2/25 و β=-2/082) و بعد افزایشی (P> 2/25 و β=-2/082) می توانند اضطراب تحصیلی دانش آموزان را پیش بینی کنند. همچنین، نتایج نشان داد که بر اساس ضریب تعیین تعدیل شده 2/42 درصد از واریانس اضطراب تحصیلی دانش آموزان بر اساس اهداف پیشرفت قابل تبیین است و ضرایب استاندارد و غیر استاندارد رگرسیون چند متغیره به روش همزمان نشان داد هریک از ابعاد اهداف پیشرفت شامل هدف تبحر (P> 2/25 و β=-2/151)، اجتناب/ عملکرد (P> 2/25 و β=-2/092)، اجتناب/ تبحر (P> 2/022 و β=-2/022) و رویکرد/ تبحر (P> 2/25 و β=-2/498) می توانند اضطراب تحصیلی دانش آموزان را پیش بینی کنند.

Keywords:

اهداف پیشرفت , اضطراب تحصیلی , باور هوشی , دانش آموز دختر