بررسی اثربخشی امر به معروف و نهی از منکر بر همدلی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان میناب

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی امر به معروف و نهی از منکر بر همدلی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان میناب با روش نیمه آزمایشی انجام شده است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر متوسطه دوم شهرستان میناب می باشند که برای انتخاب نمونه با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای ابتدا از 100 نفر از آنان پیش آزمون به عمل آمد و پس از تصحیح پرسشنامه های پیش آزمون 40 نفر (20 نفر به عنوان گروه گواه یا کنترل) انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه 21 سوالی همدلی مارک دیویس (1983) و پرسشنامه روانی کالیفرنیا کلارک و همکاران (1953) آن هم 40 سوالی که مرتبط با سازگاری اجتماعی اند، استفاده شد. پایای پرسشنامه همدلی و سازگاری اجتماعی با روش آلفای کرونباخ به ترتیب برابر با 0/81 و 0/88 بدست آمد. در تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون باکس و تحلیل کوواریانس استفاده گردید. نتایج نشان داد که آموزش امر به معروف و نهی از منکر بر همدلی و سازگاری اجتماعی دانش آ وزان اثر معنادار دارد.

Keywords:

امر به معروف , نهی از منکر , همدلی , سازگاری اجتماعی