مقایسه برخی عوامل آمادگی جسمانی-حرکتی، شاخص های ثبات و عملکرد اندام تحتانی کودکان پسر 10 تا 12 ساله دارای کف پای صاف ساختاری با و بدون کفی طبی

مقدمه: این تحقیق نیمه تجربی با هدف مقایسه برخی عوامل آمادگی جسمانی- حرکتی، عملکرد اندام تحتانی و شاخص های ثبات کودکان پسر دارای کف پای ساختاری با و بدون کفی طبی انجام گرفت. مواد و روش ها: برای این منظور 12 نفر پسر 10-12 ساله از ارتوپد فنی ها و فیزیوتراپی های شهر کرج که دارای کف پای صاف ساختاری بودند و سابقه چهار الی شش ماه پوشیدن کفی طبی را داشتند، با آگاهی والدین از مراحل و شرایط تحقیق به صورت در دسترس انتخاب شدند. سپس مورد اندازه گیری قد و وزن قرار گرفتند و ابتدا با پوشیدن کفی و در روز بعد، بدون کفی آزمون های آمادگی جسمانی- حرکتی شامل دویدن 4*9، دویدن 20 متر و آزمون تعدیل شده کوپر، آزمون های عملکرد اندام تحتانی شامل، پرش یک پا، پرش کراس، حداکثر فاصله دستیابی و زمان پیمودن 6 متر و ایستادن روی دستگاه استبیلومتر را انجام دادند.تحقیق با استفاده از آزمون تی همبسته برای داده های پارامتریک و آزمون ویلکاکسون برای داده های ناپارامتریک انجام شد.یافته ها: نتایج حاکی از این است که تنها در عملکرد اندام تحتانی در آزمون زمان پیمودن 6 متر تفاوت معنا دار مشاهده شد و زمان پیمودن 6 مترsig=0/006 در آزمون تی همبسته با کفی کندتر از مقدار این متغیر بدون کفی بود و در شاخص ثبات، با استفاده از آزمون ویلکاکسون، متغیر شاخص نوسان با چشم بسته بین دو حالت با کفی و بدون کفی تفاوت معنی دار وجود دارد و در حالت با کفی (sig= 0/092)شاخص نوسان کمتر از حالت بدون کفی است P<0/05 نتیجه گیری: پوشیدن کفی عملکرد اندام تحتانی را در زمانی که به سرعت نیاز دارد، کندتر می کند و در حالت تعادل با چشم بسته، پوشیدن کفی، نوسانات قامت را کاهش می دهد.

Keywords:

آمادگی جسمانی-حرکتی , شاخصهای ثبات , عملکرد اندام تحتانی , کف پای صاف ساختاری