مناسب سازی معابر شهری جهت تردد جانبازان

مناسب سازی محیط شهری برای داشتن زندگی آرام و بی دغدغه همراه با رضایت مندی تمام اقشار جامعه از امکانات شهری از جمله مواردی است که به صورت یک استاندارد بین المللی، در تمام کشورهای دنیا سابقه بسی طولانی دارد، به طوری که سازمان ملل سال های بین 1983 تا 1993 را دهه معلولان نامید. در کشور ما با وجود آن که درصد قابل توجهی از جمعیت جامعه را افراد معلول و جانباز تشکیل می دهند، اما مساله توان بخشی معلولان و جانبازان و مناسب سازی محیط شهری بحث جوان و در عین حال رو به رشدی است. بر اساس مصوبه شورای عالی معماری و شهرسازی و به استناد بند (ج) ماده 193 برنامه سوم توسعه کشور که در سال 1379 آیین نامه اجرایی آن به تصویب هیات وزیران رسید و با توجه به اینکه قانون درمورد مناسب سازی محیط شهری و اماکن دولتی صراحت دارد، اما این امر در مقام اجرایی آن با چالش هایی مواجهه می باشد. بنابراین می بایستی مناسب سازی شهری را یک فرهنگ بدانیم تا با فرهنگ مناسب بستر تحول در جامعه و سازمان های دولتی توسعه یابد. در تناسب محیط تا آنجایی که به شهرداری مربوط می شود، سعی شود در هنگام شب معابر عمومی را از لحاظ روشنایی تقویت و از چراغ های راهنمایی گویا در مناطق تحت پوشش استفاده نماید و به موازات آن نیز پیاده روها و سایر اماکن عمومی شهری را برای عبور آسان جانبازان و معلولان مهیا نمایند. و در زمینه علایم راهنمایی و رانندگی ویژه جانبازان و معلولان، اداره راهنمایی ورانندگی باید تدابیر امنیتی بیاندیشد تا جان جابازن و معلولان در امان باشد. اما در حال حاضر اغلب ساختمان های سازمان های دولتی و خصوصی فقط جهت ایجاد موانع بر سر راه معلولان بوده است. بنابراین یکی از راه حل های آن این است در مورد ساختمان های جدیدالتاسیس شهرداری ها در قسمت صدور پروانه ساخت، نقشه های ساختمان ها را بامعیارهای استاندارد مناسب سازی محیطی تطبیق دهد. اما در زمینه ساختمان های قدیمی دو راه حل وجود دارد. اول اینکه سازمان های عمومی در طبقه همکف خود قسمتی را برای پیگیری امور معلولان و جانبازان ایجاد کنند و یا اینکه امکانی فراهم شود تا معلولان بتوانند از طریق تماسی تلفنی کارهای خود را انجام دهند. در غیر این صورت در خارج از ساختمان های که فاقد آسانسور هستند، باید از بالابرهایی برای انتقال جانبازان و معلولان به طبقات فوقانی استفاده شود. برای اجرای بهینه قانون مناسب سازی محیط باید ستادی ویژه مناسب سازی شهری در شهرداری کل کشور ایجاد شود تا بر اساس تصویب آیین نامه ها یاجرایی ولحدی در تمامی شهرداری ها اقدام به مناسب سازی محیط در تمام کشور نمایندو سایر سازمان های مرتبط با خدمات جامعه جانبازان و معلولان نیز در نحوه ارائه خدمات به نحوی اقدام نمایند تا عملا اخلالی در روند عادی آن ایجاد نگردد. در این راستا، خدمات ارائه شده به جامعه معلولان به تناسب وضعیت جسمی و مزاجی آنان از کشورهای توسعه یافته خصوصا کشورهای اروپایی الگو برداری شودو گزینه های برتر و موفق در کشور اجرا گردد. از خدمات سنتی به جانبازان و معلولان پرهیز شود و در مناسب سازی محیط شهری استانداردهای بین المللی ارتقا یابد و اخلاق شهروندی در جامعه ساماندهی شود. البته توسعه اخلاق شهروندی منوط به وجو فعال نظام آموزشی و سامانه ارزشی جامعه باز می گردد. استفاده غلط از مشاعاتف ایجاد آلودگی صوتی باعث می شود نتوانیم سامانه ارزشی یا به نوعی اخلاق شهروندی را ارتقا دهیم. بنابراین، شایسته است با آموزش و فرهنگ سازی مناسب اخلاق شهروندی را به خوبی در جامعه حاکم کنیم. در حالی که کمبود آموزش در این زمینه باعث شده است که کاستی های زیادی در جامعه به وجود آید. شهروند کسی است که حقوق عمومی و اخلاق عمومی را در جامعه رعایت کند و به طور کلی اینحقوق را به خوبی بشناسد. امروزه رفتارهای نامناسب ما در جامعه باعث شده خسارت های زیادی به محیط زیست و محیط شهری وارد آید. بنابراین با فرهنگ سازی و ایجاد بستر آموزشی می توان عملکرد و بینش ما را نسبت به معلولان و حضور فعال و سازنده آنان در اجتماع و متعاقبا حضور مستمر آنان در عرصه های گوناگون اصلاح نمود. درچنین شرایطی کسی بر طبق حکم قانون خود را ملزم به مناسب سازی محیط شهری اداری نمی داند بلکه خود را متعهد می داند تا همیار و مددکار جامعه جانبازان و معلولان در تمام عرصه ها باشد.

Keywords:

مناسب سازی , شهروند , محیط زیست , محیط شهری , فرهنگ سازی