کودک: زیرساخت و محور گردشگری و اکوتوریسم مطالعه ی موردی: مدرسه ی طبیعت کاوی کنج، مشهد

اکوتوریسم، براساس هرم سلسله مراتب نیازهای انسانی، در مرحله ی خودشکوفایی قرار دارد. کشور ایران با داشتن نسل جوان و برخورداری از پتانسیل های طبیعی به عنوان مامن، و مدرسه طبیعت به خاطر ویژگی ها و پتانسیل های طبیعی اش در تکوین شناختی- ذهنی، تکوین عاطفی- هیجانی و تکوین ارزش های کودک و فرد تاثیر می گذارد و در قرار گرفتن افراد در مسیر اکوتوریسم و در نهایت توسعه ی اکوتوریسم به ویژه توسعه ی اجتماعی- فرهنگی کمک شایانی خواهد کرد. پژوهش حاضر بر اساس هدف تحقیق، کاربردی و بر اساس روش توصیفی- تحلیلی است. ابزار سنجش پرسشنامه است که از ۵۰ نفر از کارشناسان در زمینه ی اطلاعات و آگاهی، مشارکت در حفظ محیط زیست و توانمندسازی پرسش شده است و همچنین با ۶ نفر از صاحب نظران بوم شناسی و اکوتوریسم مصاحبه گردیده است. یافته های تحقیق بیانگر آن است که مدرسه طبیعت پتانسیل های بالایی در رشد اکوتوریسم به عنوان زیرشاخه ای پایدار از گردشگری دارد و میتوان انتظار داشت که گسترش مدرسه-های طبیعت و یا زیستن آزادانه با وجود بسترها و پتانسیل هایی از طبیعت می تواند باعث رشد اکوتوریسم شود اما نکته ی قابل تامل این است که به کودک به عنوان محور توسعه نگریسته شود و از این زاویه، این مقوله بررسی گردیده است.

Keywords:

کودک , گردشگری , اکوتوریسم , مدرسه طبیعت , کاوی کنج