معماری همساز با اقلیم شهرستان دماوند با بررسی شاخص های آسایش اقلیمی

معماری همساز با اقلیم از گذشته تاکنون یکی از مهم ترین رویکردهای مورد توجه بشر بوده است، که موجب آسایش هر چه بیشتر ساکنین آن مناطق می شده است.توجه کافی به معماری همساز با اقلیم یکی از مسائل مهمی است که می توان با استفاده از عوامل اقلیمی ،اب و هوایی و طبیعت هر اقلیم خاصی بهترین شرایط را در جهت کنترل و جلوگیری از اتلاف انرژی در داخل و خارج از ساختمان در تمامی فصول سال ایجاد نمود که در شکل گیری آسایش اقلیمی نقش مهمی را دارا می باشد، مانند جهت قرار گیری بنا با توجه به بادهای مزاحم یا مطلوب و استفاده از نور و گرمای آفتاب یا راهکاری برای جلو گیری از گرمای بیش از حد آن در مناطق مختلف اقلیمی و. . . .. وضعیت اقلیمی شهرستان دماوند در سه ماه از سال در منطقه اسایش شاخص های مورد نظر قرار دارد (خرداد،تیر،مرداد) و ماه های دیگر با توجه به پایین بودن دما در فاصله های معین و تعیین شده به ترتیب از منطقه آسایش اقلیمی دور شده و در خارج از ان قرار می گیرند که نیاز به رویکردی مشخص و محاسبه شده در قبال معماری ساختمان ها می باشد. میزان بارش در شهر دماوند در چهار ماه از سال (خرداد،تیر،مرداد،شهریور) تا حد قابل توجهی پایین است که نشان دهنده نسبتا خشک بودن این اقلیم دارد به همین جهت بارش تاثیر چندانی در فرم ساختمان را دارا نمی باشد. در این پژوهش با استفاده از شاخص اقلیمی آسایش گیونی، دمای موثر،اولگی، امبرو متریک آمار اقلیمی شهرستان دماوند مورد بررسی قرار گرفته و وضعیت ماه های یک سال را نسبت به منطقه اسایش در شاخص های اقلیمی ذکر شده مشخص می گردد و راهکارهای مناسب برای آسایش و جلوگیری از اتلاف انرژی و کاهش هزینه ها در معماری بنا مطرح می گردد.

Keywords:

معماری , اقلیم , معماری همساز با اقلیم , شاخص زیست اقلیمی