تاثیر آموزش مهارت های هیجانی- اجتماعی بر بهزیستی اجتماعی دانش آموزان

هدف پژوهش، مطالعه تاثیر آموزش مهارت های هیجانی اجتماعی بر بهزیستی اجتماعی دانش آموزان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش شامل 54 نفر از دانش آموزان پسر پایه هفتم منطقه یک شهر تهران بود که به صورت نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه (27 نفر در گروه آزمایش و 27 نفر در گروه کنترل) جایگزین شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه بهزیستی اجتماعی (کی یس) بود. گروه آزمایش در دوازده جلسه نود دقیقه ای آموزش مهارت های هیجانی اجتماعی به شیوه گروهی شرکت نمودند و آزمودنی های گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. قبل و بعد از مداخله، هر دو گروه به وسیله پرسشنامه بهزیستی اجتماعی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در ابعاد بهزیستی اجتماعی تفاوت معنی داری داشتند. با توجه به میانگین پس آزمون متغیرها، خرده مقیاس انسجام اجتماعی، دارای بیشترین افزایش در بین سایر زیر مقیاس ها بوده است و آموزش مهارت های هیجانی اجتماعی باعث افزایش 86٪ از تغییرات بهزیستی اجتماعی شده است. به این ترتیب یافته ها نشان دهنده تاثیر آموزش مثبت اندیشی بر افزایش بهزیستی اجتماعی بود. از آنجا که مداخلات مبتنی بر آموزش مهارت های هیجانی اجتماعی به تغییراتی در زمینه احساسات، افکار و رفتارها منجر می شود و از سویی بهزیستی اجتماعی نیز دارای ابعاد همبستگی اجتماعی، انسجام اجتماعی، مشارکت اجتماعی، شکوفایی اجتماعی و پذیرش اجتماعی است؛ نتایج مبین تاثیر ابعاد مهارت های هیجانی اجتماعی بر بهزیستی اجتماعی بود.

Keywords:

مهارت های هیجانی اجتماعی , بهزیستی اجتماعی , دانش آموزان