در گذشته فضاهای شهری، نقش بسیار مهمی در زندگی فردی و اجتماعی مردم داشتند و بسیاری از فعالیت های گروهی و اجتماعی مردم درکالبد این فضاهای شهری جریان می یافت و همین امر باعث ارتباط پیوسته ساکنان هر محله می شد.
اما امروزه دگرگونی های عظیمی که در ساختار ونهادهای اجتماعی شهرها صورت گرفته و همچنین جهت گیری نظام سرمایه گذاری بر ساخت فضاهای شهری باعث تضعیف احساس تعلق مردم به محله ها و فضاهای شهری شده است.
این موضوع باعث شده که مردم در محافظت این فضاها تلاش نکنند و شهر خود را خانه خود ندانند. همچنین، این امر باعث بروز تاثیر منفی و کاهش کیفیت محیط بر زندگی شهروندان شده است.
از طرفی، یکی از ویژگی های مهم فعالیت های شهری را می توان سیال و پویا بودن فضا وتاثیرپذیری آن از فعالیت های جمعی و ارتباطی دانست که با بکارگیری عوامل زیر درکنار یک برنامه ریزی مناسب می توان به ایجاد فضاهای مناسب و پویا، برای شهروندان به خصوص در کلان شهری مانند تهران، اقدام نموده:
- استفاده از مبلمان و تجهیزات شهری مناسب و استاندارد؛
- استفاده از رنگ ها و مصالح و مواد متنوع و مناسب و در عین حال هماهنگ با محیط؛
- استفاده از مصالح تجدید پذیر و پایدار در طراحی و ساخت مبلمان و تجهیزات شهری؛
- توجه به نورپردازی فضاهای شهری ضمن در نظر نگرفتن مصرف انرژی و استفاده از انرژی های پایدار مانند نور خورشید؛
- ترمیم بافت های فرسوده و غیر قابل استفاده و ایجاد تنوع در فضاهای شهری ضمن هماهنگی با شهر و محیط شهری.
در این مقاله ضمن تعمق و بررسی نکات فوق به عنوان راهکارهایی برای بهبود
طراحی شهری به معرفی چند طرح موفق در غالب عناوین فوق نیز پرداخته شده است.