رابطه انزوای اجتماعی با خودناتوان سازی تحصیلی در دختران مادر سرپرست

پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین انزوای اجتماعی و خودناتوان سازی تحصیلی در دختران مادر سرپرست انجام گرفته است. حجم نمونه پژوهش را 170 نفر از دختران مادر سرپرست 15 تا 19 ساله که در زمان انجام پژوهش، مادران شان تحت پوشش اداره بهزیستی تهران بودند و پرونده آنان توسط 5 کلینیک مددکاری اجتماعی پیگیری می شود، تشکیل داده است، که بر اساس روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند. جمع آوری اطلاعات از طریق مقیاس های انزوای اجتماعی توسط راسل و همکارن ( 1976 ) و خودناتوان سازی تحصیلی میگلی ( 2000 ) صورت گرفته است و برای تحلیل داده های جمع آوری شده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شده است. یافته های پژوهش حاکی از عدم وجود ارتباط معنادار بین انزوای اجتماعی با خودناتوان سازی تحصیلی است. همچنین یافته ها نشان داد که متغیر انزوای اجتماعی در سطح معناداری قابلیت پیش بینی خودناتوان سازی تحصیلی را در بینجامعه هدف پژوهش ندارد

Keywords:

خانواده های تک سرپرست , انزوای اجتماعی , خودناتوان سازی تحصیلی , دختران مادرسرپرست