تاثیر پیش آماده سازی ایسکمی با فواصل زمانی متفاوت بر عملکرد بی هوازی دانشجویان فعال دختر

زمینه و هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر پیش آمادهسازی ایسکمی (IPC با فواصل زمانی متفاوت بر عملکرد بیهوازی دانشجویان فعال دختر بود.روش تحقیق: به این منظور از بین دانشجویان فعال دختر دانشکده علوم ورزشی دانشگاه حکیم سبزواری 21 نفر به صورت نمونه در دسترس انتخاب شده و در مطالعه شرکت کردند . طرح تحقیق به صورت متقاطع و در سه هفته متوالی انجام شد. آزمودنی ها به طور تصادفی در سه موقعیت قرار گرفتند. گروه تجربی یک، سه ست پنج دقیقه ای انسداد عروق با فواصل استراحتی پنج دقیقه بین هر ست را اجرا میکرد و بلافاصله پس از سومین انسداد آزمونها گرفته میشد. گروه تجربی دو، دقیقا مشابه با گروه اول با این تفاوت که بین سومین انسداد تا شروع آزمونها 10 دقیقه استراحت در نظر گرفته شده بود. در گروه کنترل، نیز کش الاستیکی فقط دور ران بسته میشد بدون اینکه هیچ فشاری به ران وارد شود. برای بررسی اثر تمرین بر متغیرهای وابسته از آنالیز واریانس یکطرفه استفاده شد. کلیه عملیات آماری از طریق نرم افزارSPSS نسخه 16 انجام گرفت و سطح معنی داری P < 0/05 در نظر گرفته شد.نتایج: نتایج حاکی از افزایش معنادار توان بی هوازی در پرش سارجنت در گروه تجربی دو نسبت به گروه تجربی یک و کنترل بود. در دیگر آزمون های توان بی هوازی (وینگیت و ارگوجامپ تفاوت معناداری بین سه گروه مشاهده نشد.نتیجه گیری: به نظر میرسد که اگر 10 IPC دقیقه قبل فعالیت اعمال شود بر توانایی پرش عمودی اثر بیشتری دارد.

Keywords:

ایسکمی , رپرفیوژن , عملکرد بی هوازی