مناسب سازی مراکز تفریحی و تفرجگاهی برای جانبازان و معلولان ( مطالعه موردی پارک خیام تهران)

از جمله ملزومات رشد و توسعه جوامع، ایجاد بسترهای فضایی و کالبدی مناسب جهت استفاده همه اقشار جامعه از خدمات و امکانات عمومی، به منظور تحرک و جابجایی بهتر و دسترسی آسان تر در سطح شهر است. ناتوانان جسمی، معلولان و جانبازان، بخشی از افراد جامعه اند که همچون سایرین، نیازمند استفاده از امکانات و خدمات عمومی هستند (نیاز به اصلاح ) به همین منظور در این مقاله سعی شده است امکان بهره مندی از فضای سبزی شهری و مراکز تفریحی به گونه ای طراحی و بهینه سازی شوند که معلولان و خصوصا جانبازان عزیز کشور بتوانند در فضایی شاد آرامش خیال داشته باشند. همچنین با رویکرد سیستمی به موضوع اکوسیستم ها لازم است با توجه به شاخص ها ، تحولی در اکوتوریسم پایدار صورت بگیرد. به همین منظور در این مقاله تلاش شده است که ضمن استخراج شاخص های مربوط به توسعه پایدار به مطالعه در این زمینه پرداخته شود.با توجه به آماری از تعداد معلولین ( مادرزادی – حوادث – جنگ ) حاضر در شهر تهران نیازمند استفاده از امکانات تفریحی و تفرجگاه مناسب هستیم به دنبال این هدف و با توجه به ضوابط و معیارهای موجود در منابع و لحاظ کردن آن در مشاهدات میدانی، و همچنین نتایج پرسشنامه های پاسخ داده شده توسط معلولان و جانبازان وضعیت پارک خیام به عنوان نمونه مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است

Keywords:

پارک خیام , معلولیت , ناتوانی جسمی , شاخص پایداری