بررسی اهمیت کاربرد سرو در باغ ایرانی به روایت هنر سنتی

طبیعت، کلیت و مظهر تجلی وجود است که در آن همه چیز درنظم و تعادل قراردارد. باغ به کمک اشکال منظم هندسی، رابطه میان طبیعت ودنیای درونی تصور میگردد که؛ انسان کاشف طبیعت و عامل برقراری تداوم و پایداری بقا درتجلی استعدادهای نهانی طبیعت است. جایگاه باغ در شهر ایرانی از اهمیت خاصی برخوردار و ملهم از باورها و عقاید مذهبی آنان میباشد. وجود سرو در باغ به عنوان عنصر اصلی، ازاهمیت بسزایی نسبت به سایر درختان برخوردار است که گاه به صورت ردیف پشت سرهم وگاه بصورت یکی درمیان با درختان دیگر کاشته میشوند. اهمیت کاربرد این درخت همیشه سبز را می توان دلایل ذیل بیان نمود : .1 ارمغان زرتشت پیامبر ایرانی از بهشت. .2نامیرایی، همیشه سبز و عدم خزان . 3 فرم و شکل ظاهری زیبا، طناز گونه وروبه بالا بودن .4 سایه و خنک کنندگی همیشگی .5 عمر بالا و طولانی. در سالیان متمادی کاربرد درخت همیشه سبز سرو در هنرها و باغ سازیها تغییر کرده اما هیچ گاه محو نمیگردد، حتی اگر بصورت تزیینی بکار رود. سوالی که در این پژوهش مطرح است جایگاه و خواستگاه این درخت همیشه سبز در باغ ایرانی از زمانهای گذشته تاکنون است. این پژوهش از نوع بنیادی است. هدف مهم، شناخت، حفظ و احیای نقشمایه های اصیل ایرانی خصوصا سرو در هنر سنتی ایرانی است که ضمن بررسی باغ و باغسازی در ایران، به اهمیت وجود درخت سرو در این باغ، در دو بخش پیش از اسلام و دوران اسلامی پرداخته و با استناد به تصاویر موجود، ادامه تبلور باغسازی، این هنر ناب ایرانی را در سایر هنر ها از نظر میگذراند و ضمن حفظ این میراث کهن، به آیندگان منتقل مینماید.

Keywords:

سرو , باغ ایرانی , هنر سنتی