تحلیل متن سوره مریم براساس نظریه کنش گفتاری با تاکید بر الگوی جان سرل

کاربست نظریه های جدید زبان شناسی در تحلیل متون دینی، افق های جدیدی را در برابر پژوهشگران هر دو حوزه قرار می دهد. نظریه کنش های گفتاری آستین و سرل از جمله این نظریه­ ها می باشد. بررسی ارتباط میان ذهن گوینده و کنش و کاری که با زبان انجام می شود، هدف اصلی این نظریه زبان شناسی است که با تاثیر از مطالعات فلسفه تحلیلی مطرح شد. به کارگیری این نظریه در تحلیل متن قرآن، لایه های عمیقی از معانی آیات را آشکار می­سازد و نشان می­دهد که چگونه می­توان از گزاره­ها و اسلوب های شایع در قرآن با توجه به سیاق و بافت آیات، معانی متعددی برداشت کرد. پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و با تاکید بر الگوی جان سرل در این نظریه، به تحلیل کنش های گفتاری در سوره مریم می­پردازد. نتایج پژوهش نشان می­دهد که از میان کنش های پنجگانه سرل، کنش های اظهاری، ترغیبی و سپس عاطفی بیشترین بسامد را در این سوره دارند. کنش اظهاری غالبا به منظور باز خوانی سرگذشت اقوامی است که به دلیل غفلت و سرپیچی از پیشوایان دینی، دچار گمراهی و در نهایت هلاکت شده­اند. کنش ترغیبی ضمن آگاه نمودن مخاطبان از سرنوشت پیشینیان، آنان را به پیمودن مسیر سعادت و رستگاری تشویق می­کند و کنش عاطفی نیز برای بیان حالات و شرایط روحی و عاطفی شخصیت های مذکور در سوره مریم می باشد. غالب این کنش­ها به صورت غیر مستقیم می­باشند و توان تعبیری و عمق معانی آیات به گونه­ای است که در بسیاری از موارد بیش از یک کنش گفتاری در این آیات وجود دارد.  

Keywords:

سوره مریم , جان سرل , کنش های گفتار , کنش مستقیم , کنش غیر مستقیم