بررسی سبک شناسانه و بلاغی دفتر شعری شجون از عمر ابو ریشه

معادل واژه سبک در زبان عربی تعبیر اسلوب و در زبان انگلیسی style است.یکی از دانش هایی که امروزه در قلمرو زبان و ادبیات چون دیگر حوزه های هنری اهمیت و استقلال یافته، سبک شناسی است. سبک شناسی توصیف و تحلیلانواع صورت های زبانی در کاربردهای عملی زبان است. مفاهیم سبک و تنوع سبکی در زبان مبتنی بر این فرض کلی است کهدرون نظام زبان محتوایی واحد را می توان در بیش از یک صورت زبانی رمزگذاری کرد. سبک در زبان صرفا نمایی روبنایینیست، بلکه برعکس بخش اساسی از معنای رسانده شده توسط نویسنده را تشکیل میدهد. سبک شناسی برای بررسی همه یانواع متون کاربرد دارد. اما بررسی متون ادبی یکی از مهمترین زمینه های سبک شناسی است. سبک شناسی از میان گونه هایکاربرد زبان، بیش از همه به زبان در ادبیات توجه نشان میدهد و بخش عمده ی پژوهش ها در این شاخه ی مطالعاتی برشناسایی سبک های ادبی، زبان شخصی و فردیت خلاق مولف متمرکز است. نگارنده با بررسی هایی که در اشعار عمر ابوریشهداشت به این نتیجه رسید که از نظر زبان و اندیشه وی به ابتکاراتی دست یافته است که ویژه ی خود اوست و در واقع به نوعیسبک شخصی در سروده هایش رسیده است. همین نکته نگارنده را برآن داشت تا اشعارش را از منظر سبک شناختی موردبحث و بررسی قرار دهد. نگارندگان در پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی تحلیلی به بررسی و نقد داده ها می پردازند.

Keywords:

تحلیل سبک شناختی , سطح زبانی , سطح ادبی , سطح فکری , عمر ابوریشه