تجارت بین الملل و تقاضای گردشگری با توجه به نقش مبداء گردشگری

هدف اصلی این تحقیق بررسی رابطه بین تقاضای گردشگری وتجارت بین الملل با توجه به نقش مبداء توریست می باشد . جامعه آماری این پژوهش شامل کشورهای غرب و جنوب غرب آسیا ، کشورهای شرق و نوب شرقآسیا و کشورهای عضور اتحادیه اروپا می باشد که متناسب با داده های در دسترس و میزان رابطه تجاری مناسب با ایران ، تعداد 32 کشور به عنوان نمونه آماری پژوهش انتخاب شده است . برای رسیدن به اهداف پژوهش ،بررسی صحت فرضیه ها و تحلیل نتایج آن از مدل های رگرسیون داده های تابلویی و شاخص های توسعه بانک جهانی استفاده شده است .نتایج تخمین تابع تقاضای توریسم بین المللی برمبنای حجم تجارت بین المللیشرکای تجاری با ایران نشان داد که باز بودن تجاری با تقاضای گردشگری بین المللی شرکای ایران ارتباط معناداری دارد . بعد مسافت کشور مبداء با تقاضای بین المللی گردشگری رابطه منفی دارد. بین بازبودن تجاریبا تقاضای گردشگری ایران با متغیر تعدیل گر کشور مبداء گردشگر در مناطق مختلف رابطه معناداری وجود دارد و رابطه بین جمعیت شرکای تجاری ایران با تقاضای بین المللی گردشگری معنادار نیست .

Keywords:

تقاضای توریسم , تجارت بین المللی , باز بودن تجاری , شرکای تجاری ایران , نقش مبداء گردشگری