ارزیابی شاخص های شهر هوشمند در اصفهان

شهر هوشمند در سال های اخیر ، شکل جدیدی از توسعه ی زندگی را نمایان کرده و به عنوان یک رویکرد موثر برای رسیدن به مدیریت بهتر شهری مطرح شده است. از نظر مفهومی ، در این نوع شهرها اثرات متقابل بین تکنولوژی های نو ، سازماندهی های جدید و سیاست های نوین سازنده ی شهر های هوشمند به صورت سیستم اجتماعی و فنی مجتمع شده اند. هدف شهر هوشمند ، تحقق بخشیدن به یکپارچگی خدمات شهری ، کسب و کار ، حمل و نقل ، آب ، انرژی و سایر زیر سیستم های شهری از طریق ترکیب و تحلیل داده های جمع آوری شده از طریق فناوری اطلاعات و ارتباطات است. پژوهش حاضر تلاشی است در راستای ارزیابی شاخص های شهر هوشمند برای ارتقای سطح کیفیت زندگی شهروندان شهر اصفهان. پس از بیان کلیات به بررسی مفهوم واژگان پرداخته شده و سپس با پرداختن به پیشینه این موضوع و نقاط قوت و ضعف هر یک، به روند توسعه شهر هوشمند پرداخته شده است. روش تحقیق در این نوع پژوهش از نوع ترکیبی است که با مطالعه ی منابع کتابخانه ای و بررسی دیدگاه صاحب نظران در رابطه با شاخص های شهر هوشمند صورت گرفته و به بررسی زیرشاخص ها و نماگرها پرداخته شده است. روش جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی است.

Keywords:

هوشمند , شهرنشینی , شاخص , کیفیت زندگی , توسعه پایدار شهری