بکارگیری مدل های آسایش حرارتی در ارزیابی عملکرد تهویه ی طبیعی در مسکن پایدار

احساس راحتی در یک محیط یکی از عوامل اصلی آسایش انسان است. عناصر محیطی و آب و هوایی بسیاری وجود دارند که آسایش انسان را تحت تاثیر قرار میدهند. تهویهی طبیعی نقش مهمی در حفظ شرایط قابل قبول آسایش حرارتی در محیط داخلی دارد. مزایای تهویه طبیعی به افزایش راندمان انرژی محدود نبوده و بهبود کیفیت هوای داخل ساختمان، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، کاهش بیماری کاربران و به طور کلی افزایش کیفیت محیط داخلی را به همراه دارد. همزمان با ظهور جنبش معماری پایدار توجه به تهویه ی طبیعی در ساختمان ها رواج بسیار پیدا کرد. اما نکتهی حائز توجه در این میان آن است که در کنار توجه به مسائل انرژی و تهویه باید به تامین شرایط آسایش ساکنان و کاربران فضا را نیز بهبود بخشیم. پیش از هرچیز نیاز است معماران با مفاهیم آسایش حرارتی و فاکتورهای تاثیرگذار بر آن و همچنین شیوه ارزیابی میزان رضایتمندی کاربران از شرایط آسایش محیط آشنا شوند و در گام بعد ارتباط میان تهویه ی طبیعی با آسایش حرارتی و تاثیر آن در بهبود محدودهی آسایش محیط داخلی را بشناسند. پژوهش حاضر به دنبال ارائهی این اصول و مفاهیم می باشد تا با اشراف بر مفاهیم پایه و اصول حاکم بر تهویه طبیعی، به معماران پایدار یاری رساند تا مناسب ترین مدل و مبنای سنجش آسایش حرارتی را برای بنای خود برگزیده و به طراحی با در نظر گرفتن ضوابط و عوامل تاثیر گذار در این زمینه بپردازد.

Keywords:

آسایش حرارتی , تهویه طبیعی , مدل PMV , معماری پایدار