ارزیابی کیفیت شاخص ایمنی در گویه ایمنی تقاطع عابرین پیاده با رویکرد گروه های آسیب پذیر

اهمیت مناسب بودن فضاهای شهری برای گروه های مختلف استفاده کننده از این فضاها، برکسی پوشیده نیست. ایمن بودن فضای شهری برای گروه های مختلف عابرین پیاده ( افراد عادی عابر و گروه های آسیب پذیر عابرین پیاده) تاثیر مطلوبی بر ذهن، بعد سلامت جسمانی و بعد سلامت روان عابرین پیاده می گذارد و باعث تشویق شهروندان به پیاده روی و حفظ سلامتی می شود. هدف از این تحقیق بررسی و ارزیابی گویه ایمنی تقاطع از زیر شاخه ارزیابی کیفیت شاخص ایمنی می باشد که از دیدگاه عابرین پیاده استفاده کننده و گروه عابرین آسیب پذیر مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق در این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و استنادی، مشاهدات عینی، مصاحبه و بدست آوردن داده ها از طریق پرسشنامه محقق – ساخته و تحلیل اطلاعات با نرم افزار SPSS 22 صورت پذیرفت. روایی و پایایی پرسشنامه از طریق کارشناسان متخصص HSE و نیز کارشناسان متخصص حمل و نقل و کنترل ترافیک شهرداری مورد تایید قرار گرفت و پرسشنامه از روایی ظاهری مناسب و روایی محتوایی : CVI 0/333 برخوردار می باشد و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ حدودا 0/313 بدست آمد که نشان دهنده پایایی بسیار مناسب ابزار مورد استفاده می باشد. نتایج نشان می دهد، براساس فرضیات پژوهش بین خرده مقیاس های گویه ایمنی تقاطع در مقایسه دو محله جدید ساخت و قدیم ساخت تفاوت معناداری وجود دارد و بین گروه های مختلف شهروندان (افراد عادی عابرین پیاده و گروه های آسیب پذیر) در میزان ایمنی، سلامت و محیط زیست تفاوت معناداری وجود ندارد

Keywords:

ایمنی , ایمنی تقاطع , عابرین پیاده , گروه های آسیب پذیر