تعلیم و تربیت فرهنگ و معنویت

تعلیم و تربیت یکی از شاخصه های مهم دین اسلام است که بر آن بسیار تاکید شده است.بر همین اساس پرداختن بدان از ارزش و اهمیت والایی بر خوردار است . دینی که به تک تک مسائل به طور آشکار و صریح پرداخته، محال است که از کنار چنین مسئله به این مهمی به راحتی و بی خیال گذشته باشد. این مسئله از راهبردی ترین فضائل دین مقدس اسلام است که با صحت آن می توان جامعه ای به دور از مشکلات کنونی داشت. در این پژوهش ضمن کلیات و مفهوم شناسی لغوی و اصطلاحی تعلیم وتربیت به اهمیت و ضرورت این موضوع نیز پرداخته شده و به این نتیجه رسیده است که با وجود تعلیم وتربیت صحیح در جامعه آدمی از تمام مصائب و مشکلات در امان می ماند، و همین خود باعث می شود که فرد و در قبال آن جامعه به سوی هرزه گی و آلودگی کشیده نشود.بااین روش می توان به تزکیه درونی دست یافته وخودسازی از همین جا شروع می شود. اولین آموزه تعلیمی پیامبران الهی به انسان ها در طول تاریخ بشر، عبادت و بندگی خداوند بوده است. توجه دادن انسان به ایمان به خداوند، توحید و یگانه پرستی و بندگی او، اولین و اساسی ترین آموزه انبیا و معصومان(ع) بوده است. اصلی ترین رکن دین یعنی ایمان به خدای یکتا، انسان را از نگرانی، اضطراب و دغدغه خاطر مصون داشته و در برابر رویدادهای نامطلوب زندگی ثابت قدم و استوار نگه می دارد. به گونه ای که حوادث نمی توانند تزلزلی در او ایجاد نمایند. قرآن مجید می فرماید: دین داری و دین باوری نشانه سلامت عقل و بی رغبتی و عدم تمایل به دین و معنویت دلیل بر سفاهت و بی خردی است.6 بر اساس بینش اسلامی، هر انسانی از هنگام تول6د، با فطرت الهی و گرایش ذاتی به خداشناسی قدم به عرصه زندگی می گذارد.