مفهوم شناسی برائت و جایگاه آن در کتاب و سنت
Publish place: Emamat Pajouhi، Vol: 8، Issue: 2
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 494
This Paper With 37 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_EMAM-8-2_002
تاریخ نمایه سازی: 26 شهریور 1399
Abstract:
برائت واژهای قرآنی و دروندینی، و به معنای گونهای انقطاع قلبی و عملی از هرگونه رفتار، عقیده یا اهل باطل است. متون وحیانی، دشمن خدای متعال و منکر ارکان رسالت را مصداق بارز اهل باطل معرفی می کند. برائت هرچند در مفهوم، با واژه هایی چون لعن، بغض، سب و عداوت همخوانی کامل ندارد، ولی ممکن است این واژه ها در مصداق، نشانه ای برای برائت به حساب آیند. برائت در ادبیات وحیانی، علاوه بر معنای لغوی و اصطلاحی، ممکن است گونه ای تفکیک عقیده و اندیشه را هم شامل شود که با توجه به شدت و ضعف آن در مراحل قلب، زبان و عمل جوارحی، مراتب مختلفی دارد. محور تحقق برائت در قرآن کریم، عداوت نسبت به دشمنان خدای متعال است. روایات اهل بیت(ع) علاوه بر ملاک قبل، عداوت نسبت به دشمنان اهل بیت(ع) و مخالفت با ایشان، که در طول عداوت با خدای متعال قرار میگیرد را نیز، به عنوان ملاک و معیار برائت تبیین کرده اند. مجموعه آیات و روایات، بهروشنی از این واقعیت حکایت دارند که بدون برائت از دشمنان اهل بیت(ع) ، ایمان راستین محقق نخواهد شد. بررسی اجتهادی برائت از منظر آیات و روایات و تبیین معیارهای آن، روش پژوهش این تحقیق است.
Authors
عبدالمجید اعتصامی
دکتری شیعه شناسی، دانشگاه ادیان و مذاهب؛ عضو پژوهشکده تاریخ و سیره پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، قم، ایران.