ریزپهنه بندی لرزه ای شهر شیراز- فاز اول

در گزارش حاضر مراحل مختلف صورت گرفته بمنظور ریز‌پهنه‌بندی لرزه‌ای شهر شیراز در فاز اول پروژه ارائه گردیده است. در این راستا نخست ویژگیهای زمینشناختی و سپس ویژگیهای زمینساختی و لرزه‌زمینساختی محدوده شیراز مورد مطالعه قرار گرفته است. سپس به بررسی و تعیین پارامترهای جنبش نیرومند زمین در محدوده شهر شیراز پرداخته ‌شده و در نهایت با استفاده از اندازه‌گیری و تحلیل میکروترمورها ویژگیهای رسوبات محدوده طرح بررسی گردیده است. بطور کلی نتایج بررسیهای زمینشناسی بیانگر ضخیم بودن نهشته‌های درشت‌دانه در بخش‌های شمال‌غربی شهر و روند ریزدانه شدن و افزایش ضخامت رسوبات ریزدانه به سمت جنوب‌شرق می‌باشد. همچنین با توجه به چین‌خوردگی‌ها و راندگی‌‌های موثر بر سنگ‌لایه‌های موجود، سنگ بستر شهر می‌بایست از توپوگرافی غیرهمسطح و چین‌خورده‌ای برخوردار باشد که دلیل عمده آن فعالیت‌های تکتونیکی و ساختارهای گسلی موجود می‌باشد. بررسی مطالعات ژئوفیزیکی انجام شده نیز سنگ بستر دشت شیراز را در ردیف گروه فارس و اغلب مشتمل بر سازندهای رازک و آسماری قرار می‌دهند. بررسیهای لرزه‌زمینساختی نشان می‌دهد که در منطقه فارس به دلیل وجود پیچیدگی‌های لرزه‌زمینساختی ویژه در روی زمین، همبستگی خاص میان کانون زمینلرزه‌ها وگسل‌های موجود آن دیده نمی شود. بطور کلی یکی از خطر‌های اساسی زمینلرزه‌ای در منطقه زاگرس جنبش گسله‌های پی سنگی پوشیده است که درباره مکان دقیق آنها داده چندانی در دست نیست. از گسله‌های عمده و لرزه‌زای گستره طرح می‌توان به گسلهایی همچون راندگی اصلی زاگرس، گسل سبزپوشان، گسل بزین، گسل دنا، گسله راهدار، گسل سلطان، راندگی سعدی، راندگی مهارلو و گسل قیر اشاره نمود. نتایج مطالعات تحلیل خطر زلزله نشان می‌دهد که مقادیر بیشینه شتاب افقی در سطح سنگ بستر لرزه‌ای با حرکت از سمت جنوب غرب به شمال شرق شهر کاهش یافته، در حالیکه با حرکت از سمت شرق به شمال غرب مقادیر شتابها افزایش می‌یابد. بطور کلی مقادیر بیشینه شتاب افقی 475 ساله در محدوده شهر شیراز، از حدود g41/0 در نواحی جنوب غربی و شمال غربی تا حدود g25/0 در نواحی شرقی در حال تغییر است. نتایج تحلیل داده های میکروترمور نیز نشان می‌دهد که مقادیر پریود طبیعی رسوبات در نواحی مرکزی شهر بیشتر از دو ناحیه کناری واقع در شرق و غرب است. این موضوع نشانگر این است که ضخامت رسوبات در نواحی مرکزی بیشتر از دو ناحیه کناری است. دلیل این امر عبور رودخانه از نواحی مرکزی و در نتیجه انباشته شدن رسوبات در این ناحیه است. همچنین با حرکت از شمال غرب به سمت جنوب شرق مقادیر پریود طبیعی رسوبات افزایش می یابد که می تواند بدلیل انباشته شدن رسوبات ریزدانه‌تر در نواحی جنوب شرق نسبت به نواحی شمال غرب باشد.