بررسی اثر استفاده از آب داغ(HWT) در حذف بیمارگرهای مولد زوال قلمه های انگور

بیماری پتری یک بیماری آوندی مرتبط با زوال و خشکیدگی درخت انگور است.از عوامل مهم و اصلی آن که در داخل قلمه ها دیده می شوندمیتوان Phaeomoniella chlamydospora و Phaeoacremonium aleophilum را نام برد.تاکنون روش کنترل معالجه کننده ای شناخته نشده است و اقدامات پیشگیرانه باید در خزانه کاریهای قلمه انگور درخصوص مدیریت این بیماری صورت گیرد.آب داغ برای ریشه کنی قلمه های انگورآلوده به قارچهای chlamydospora Phaeomoniellaو Phaeoacremonium aleophilum و درحال خواب می تواندمورد استفاده قرار می گیرد.هدف از اجرای این تحقیق تعیین تاثیر آب داغ و قارچکش در محدود کردن برخی عوامل قارچی اندوفیت در داخل قلمه ها می باشد.جهت انجام این آزمایش ابتدا قلمه ها به 4 دسته ده تایی تقسیم و برای هر تیمار یک دسته در نظر گرفته شد . آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در 3 تکرار به مورد اجرا در آمد.ابتدا قلمه ها با دستگاه وکیوم به دو قارچ chlamydospora Phaeomoniellaو Phaeoacremonium aleophilum آلوده وسپس کاشت گردید پس از 6-8 هفته با جداسازی روی محیط کشت PDAتوام با تتراسایکلین 0/1 گرم در لیتر انجام شد. بطور همزمان تیمارآب داغ با درجه حرارت C°55،C°50 ، آب معمولی و قارچکش کربوکسین تیرام 2 درهزار روی قلمه ها در زمانهای 30،45 و 60 دقیقه اعمال گردید. نتایج حاصل ازاین تحقیق نشان داد که تیمار آب داغ C°50 بمدت زمان 30 دقیقه بهترین اثر را درکاهش رشد قارچهای پاتوژن مولد زوال مو داشته است. بر اساس نتایج مشخص گردید که استفاده از آب داغ می تواند روند پیشروی قارچهای مولد زوال در داخل قلمه ها را محدود ولذا تاثیر درجه حرارت آب در واکنش-بیمارگرهادرون قلمه های انگور موثر بوده و می تواند یکی از استراتژیهای کنترل بیماری در داخل خزانه بشمار آیدهر چند این روش باعث کاهش میزان آلودگی قارچها شده است اما به دلیل کاهش قدرت جوانه زنی قلمه ها در سطح وسیع توصیه نمی شود.