مدل مفهومی آبخیزداری شهری با رویکرد دستیابی به توسعه پایدار شهری (بانگاهی به آبخیزهای تهران)

دستیابی به توسعه پایدار شهری نیازمند طراحی مدل های توسعه سازگار با محیط زیست است. کاربست اینگونه مدل ها منوط به تولید و دسترسی و استفاده از اطلاعات پایه سرزمینی و مطالعات آمایشی و مدیریت منابع، به خصوص منابع زیستی می باشد. آبخیزداری یک دانش کاربردی به منظور پایدار مدیریت منابع زیستی حوزه های آبخیز است. همچنین آبخیزداری یکی از محورهای توسعه پایدار مدیریت شهری می باشد. امکان بهره برداری پایدار از منابع زیستی در کلان شهری همچون تهران، از طریق آبخیزداری میسر می گردد. با وجود تلاشهای گسترده در توسعه دانش آبخیزداری در کشور و شناسائی و توسعه فناوریهای وابسته به آن، هنوز این دانش نیازمند توسعه مفهومی و کاربست گسترده تر می باشد. توجه به آبخیزداری شهری به عنوان یک زیر شاخه از آبخیزداری برای مدیریت شهری یک ضرورت است. امروز کلان شهر تهران در هراس سیل نابود کننده همانند سیل سال 1366 میدان تجریش بسر می برد. شناخت صحیح حوزه آبخیز تهران و تعادل حوزه های آبخیز مجاور(کرج و جاجرود )به منظورحفظ قابلیتهای بیولوژیک و بهره برداری پایدار از آنها ضروری می باشد