توسعه پایدار; نیاز امروز پشتوانه ی فردا

سال خورشیدی گذشته ؛سال اصلاح الگوی مصرف و یا به عبارتی همان توسعه ی پایدار نامگذاری شده بود و در سال جاری به همت و کاری مضاعف بر آن تاکید شد و پاینده باد آن حکیم که بیانش به گویش ملتش است. یکی از اهداف توسعه ی پایدار می تواند میراث داری فرهنگ - آنچه که هویت اجتماعی بشر را قرنها توسعه داده_ باشد.. دوم صیانت از منابع و سرمایه های ملی که بخش عظیمی از پایداری اقتصادی امروزمان را سبب گشته و سوم حفظ محیطی برای زیستن و سرانجام این دفع حداقلی و جذب حداکثری؛ رساندن همه ی منابع به دست نسلهای آینده است. تامین اجتماعی از نهادهایی است که محق شدن اهداف گفته شده از اصول اصلی سازمان دهنده آن است. متعلق به همه ی نسلهاست و باید در حفظ سرمایه های آن کوشید.نهاد تامین اجتماعی نخستین بار توسط مردانی از سرزمین پارس پایه گذاری شد. قرار گرفتن امنیت اجتماعی و تامین اجتماعی آن هم در یک بند از سند چشم انداز توسعه ی ملی موید اهمیت پرداختن به آن است تا بدانجا که حتی می تواند تهدیدها را تبدیل به فرصت ها سازد. ولیکن امروز دیگر یک سازمان صندوق یا حتی وزارتخانه نمی تواند به تنهایی متولی یا مجری آن باشد چراکه دامنه ی اجرایی آن بسیار وسیع و بازخوردش در جامعه به همان میزان آنی و مستقیم است. تا جایی که گاها با کارنامه ی دولتها یا عملکرد مجموعه ی نظام اشتباه می شود. در واقع این اشتباه ناشی از تفسیر نادرست ارزشیابی وظایف سه گانه ایست که هر حاکمیتی در قبال مردم و جامعه اش دارد؛ به جای نوعی ارزیابی از وضع موجود .این وضایف عبارتند از: پرورش ؛ سلامت ؛ و عدالت اجتماعی . پرورشی که نیاز امروز آن آموزش - این آموزش باید دارای معیارهای سنجش استاندارد باشد _و پشتوانه آن برای فردا، پژوهش است. سلامت که نیاز امروز آن درمان؛ ولی بهداشت و پیشگیری در دورنمایی وسیع تر پشتوانه آینده آن است و در نهایت عدالت؛ اشتغال یا کاری که نیازهای امروز را تامین سازد و متضمن رفاه آینده باشد. پس باید عملکرد این نهاد به گونه ای باشد که در مسیر تحقق اهداف خود از یک طرف نیازهای امروز جامعه را بر طرف سازد و از طرف دیگر با در نظر گرفتن تامین نیازهای آتی شهروندان آسودگی خاطر را به آنها هدیه دهد. لذا در این طرح سعی بر آن شده است تا با در نظرگرفتن پتانسیل موجود در اصل چهل و جهارم قانون اساسی و پیمایش فرهنگی سند چشم انداز توسعه؛ ضمن استفاده از ابزار انتقال فرهنگ به جای استفاده ی ابزاری فرهنگ علاوه بر مدیریت و مهندسی(فرهنگی) کردن آن به بیکرانی از فرصت ها خواهیم رسید که درست به وسعت جمهوری وپایداری اسلامی ایران عزیز است. پس فرصت را مغتنم شمرده ایمبا امید به اینکه شاید بتوانیم در مسیر رسیدن به توسعه ای به توان پایداریمان گام برداریم..

Keywords:

توسعه پایدار , تامین اجتماعی , مدیریت فرهنگ , فلسفه , معماری