کاربرد مدل تحلیل مسیر در تبیین عوامل موثر بر ناهم سویی استرات‍ژیک (مطالعه موردی شرکت فولاد تکنیک اصفهان)

موضوعی که غالبا سازمانها را در اجرای استراتژیها با شکست مواجهه ساخته است مسئله ی ناهم سویی کارکنان با استراتژی های سازمان است لذا هدف از این پژوهش بررسی عوامل موثر بر ناهم سویی رفتار کارکنان با استراتژی های سازمان و در نهایت ارائه ی مدلی برای شناسایی این عوامل است . در این پزوهش جامعه ی اماری مورد ازمون کارکنان شرکت بین المللی فولاد تکنیک اصفهان است ،که شامل 350 تن از کارشناسان و مدیر گروه هایی است که در واحد های مستقل کسب و کار به فعالیت می پردازند. بر اساس نمونه گیری خوشه ای و فرمول ککران با احتساب خطای قابل اغماض0.07،نمونه ای شامل 126نفر از کارکنان را مورد ازمون قرار داده ایم. در این راستا برای بررسی اثر گذاری عوامل پنج گانه ی معنا دار بودن شغل، بهره برداری از فرصتهای ایجاد شده، متناسب سازی مجدد شاخص ها/معیار های ارزیابی عملکرد، تعهد عاطفی و قلبی کارکنان و مشارکت کارکنان بر نا هم سویی استراتژیک از مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج حاصله بیانگر معنا دار بودن مسیر و ضریب مسیر عوامل ، بهره برداری از فرصتهای ایجاد شده و مشارکت کارکنان بر ناهم سویی استراتژیک است که این به معنای اثر گذاری شدید این عوامل بر ناهم سویی کارکنان است .از بین سایر عوامل ، متناسب سازی مجدد شاخص ها/معیار های ارزیابی عملکرد، تعهد عاطفی و قلبی کارکنان نیز با در نظر گرفتن مقدار احتمال 05/0بر ناهمسویی کارکنان اثر گذار هستند که البته میزان اثر گذاری این عوامل کمتر از عوامل ، بهره برداری از فرصتهای ایجاد شده و مشارکت کارکنان است ،تنها عاملی که با احتساب مقدار احتمال 05/0مسیر و ضریب مسیر معنا داری ندارد متغیر کار معنا دار است البته کار معنی دار بر مشارکت کارکنان اثر گذار است و چون مشارکت کارکنان اثر مستقیم بر نا هم سویی استراتژیک دارد لذا می توان گفت که کار معنی دار اثر غیرمستقیم بر نا هم سویی استراتژیک دارد.

Keywords:

ناهم سویی استراتژیک , مشارکت کارکنان , بهره برداری از فرصتهای ایجاد شده , متناسب سازی مجدد شاخص ها/معیار های ارزیابی عملکرد , تعهد قلبی و عاطفی کارکنان , کار معنادار