نقش خانواده در تربیّت فرزندان از دیدگاه اسلام و روان شناسی

این مقاله مروری است بر تعریف خانواده واهمیت آن در تربیّت کودک ازدیدگاه اسلام و روانشناسی. سعی شده است تأثیرات نهاد خانواده ونقش پدرومادر به ویژه نقش مادر، بر تعلیم و تربیّت مذهبی کودکان نشان داده شود. روش پژوهش حاضربصورت تحقیق توصیفی و از نظر هدف کاربردی بود. بدین منظور از آموزه های پیامبراکرم (ص) و یافته های روان شناسی در زمینه توجّه به پرورش کودکان استفاده شده است. علاوه بر این ، رفتار محبّت آمیز والدین در محیط خانواده نسبت به تربیّت فرزندان و پرورش روحی و عاطفی آنان مهّم تلقی شده و در اثبات آن، از سیره نبوی مدد جسته و بر عدم تبعیض بین فرزندان تأکید کرده ایم . درانتها، نیز به مواردی جهت تسهیل تربیّت دینی کودکان اشاره شده است. باتوجّه به این یافته ها، مهّم ترین نکته ای که توجّه ما را به رابطه دین و خانواده جلب می کند آن است که باورها و احساسات دینی طی دوره کودکی در محیط صمیمی و بهنجار خانواده شکل می گیرد و پرورش می یابد، به گونه ای که دیدگاه کودک را نسبت به زندگی و رفتار آینده تحت تأثیر قرار می دهد. همچنین باتوجه به مفاهیم بیان شده میتوان گفت که دیدگاه اسلام و روان شناسی هر دو به اهمیت نقش خانواده و بویژه مادر در تربیّت کودک تأکید می کنند.

Keywords:

تربیّت دینی , خانواده , محیط , وراثت