پسا برجام و لزوم بازخوانی پارادایم "نه شرقی نه غربی"

این مقاله ضمن طرح خوانش هاي متفاوت از پارادایم "نه شرقی، نه غربی" سعی دارد اثبات نماید 1. اینپارادایم به مثابه عدم سازش با قدرت ها و بازیگران خارجی است 2. مقدورات و محظورات اقتصادي و اجتماعیایران، در تعارض با قدرت ها مغفول مانده است. هدف استراتژیک مقاله اقناع مخاطبان اصلی (سیاست سازان)در تلطیف و تعدیل سیاست خارجی و دوري از تعارض است. اعاده مشروعیت بین المللی ایران با شفاف سازيبرجام، بستري مناسب جهت این هدف استراتژیک به ویژه با توجه به چرخش و نرمش سایر بازیگران در قبولبرنامه هسته اي ایران است. گرچه مفروض اصلی این مقاله به نتیجه رسیدن مذاکرات هسته اي است، حتی اگرهم این مهم تحقق نیابد هم، بازخوانی این پارادایم به مثابه استراتژي موازنه منفی و تبدیل آن به موازنه مثبتفعال ضرورت دارد. سوال مقاله چرایی بازخوانی این پارادایم است و فرضیه و پاسخی که این مقاله ارائه می دهد،این است که وضعیت موجود و ملموس اقتصادي کشور، نتیجه سال ها تعارض با کشورهاي مختلف در قالب اینپارادایم است. در پایان نتیجه گیري شده است که این پارادایم گرچه شاید مناسب جو ملتهب اولیه انقلاببوده ولی با نیاز فعلی به گفتمان بین المللی و ایفاي نقشی پررنگ تر، پارادایم بدیلی مطرح شده که ریشه درادبیات کهن فارسی دارد و متناسب با گفتمان بین الملل، با پیغام صلح و درد مشترك بشریت است و هم آوایی،با فرهنگ اسلامی نیز دارد.

Keywords:

پارادایم نه شرقی نه غربی , تعارض , گفتمان , پسا برجام , موازنه منفی , ایالات متحده