جلوه های مایه ی حیات درگستره ی زبان و ادبیات

آب از عناصری است که نزد ایرانیان مقدّس و ستایش شونده به شمار میرفته است. در متون دینی برای آب جایگاهویژه ای است، قرآن به عنوان مهمترین و معتبرترین کتاب هدایت و رستگاری در موارد متعددی به آب اشاره دارد که همه بیانگرارزش و اهمیت آب در زندگی است. آب اساس و بنمایه آفرینش و مایه حیات میباشد و در تمام وجوه و جنبه های زندگی انسانحتی عقاید، باورها، آداب و سنن ملت ها نقش محسوسی داشته است، در فرهنگ فولکلور و ضرب المثل ها موارد پرشماری به آباشاره شده است و دراشعار بسیاری از شاعران آب به عنوان مظهر پاکی و لطافت نمود پیدا می کند. ترکیبات ساخته شده با واژه یآب وکنایات آن دلیل براهمیت و نقش آن درزندگی انسان بوده آن طوری که اسماعیلیان آب را علم امام نامیده اند. دراین پژوهشضمن بیان نقش اساطیری آب واعتقادات پیشینیان دراین خصوص، به تعدادی ازابیاتی که ازکلام گهربار شاعران پارسی گوی بیانگردیده اشاره شده است.

Keywords:

آب , اساطیر , ادبیات