پیش بینی گرایش به اعتیاد براساس الگوهای ارتباطی خانواده و تاب آوری (مقایسه افراد مصرف کننده و عادی)

پژوهش حاضر با هدف بررسی قابلیت پیش بینی گرایش به اعتیاد بر اساس الگوهای ارتباطی خانواده و تاب آوری (مقایسه افراد مصرف کننده و عادی) انجام گرفته است. حجم نمونه پژوهش شامل 50 نفر از افراد درگیر اعتیاد است که جهت ترک اعتیاد در کمپ های ترک اعتیاد سطح شهر تهران اقامت دارند. جهت نمونه گیری جهت انتخاب حجم نمونه پژوهش از روش سرشماری استفاده شده است. همچنین تعداد 50 نفر از افراد عادی در سطح شهر تهران نیز به صورت در دسترس انتخاب و مورد بررسی قرار گرفته اند. یافته های پژوهش نشان داد که الگوهای ارتباطی خانواده و تاب آوری قابلیت پیش بینی گرایش به اعتیاد را ندارند. همچنین یافته های نشان داد که متغیرهای تصور از شایستگی های فردی، اعتماد به غرایز فردی، تحمل عاطفه منفی، پذیرش مثبت تغییر و روابط ایمن، کنترل، جهت گیری گفت و شنود قابلیت پیش بینی متغیر گرایش به اعتیاد را ندارند. در حالی که متغیرهای تأثیرات معنوی و جهت گیری ارتباطی همنوایی قابلیت پیش بینی ×گرایش به اعتیاد را دارند.

Keywords:

بحران نابودی محیط زیست , بحران تهدیداتی , بحران فقر , بحران مواد مخدر , روابط خانواده