چگونگی قانون مناطق دریایی ایران در خلیج فارس و دریای عمان
Publish place: International Conference on jurisprudence, Law, Psychology and Education Science in Iran and Islamic World
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 719
This Paper With 6 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICJLP01_005
تاریخ نمایه سازی: 16 آبان 1399
Abstract:
مطابق قانون دریایی ایران، آب های واقع در میان سواحل و خط مبدأ و نیز جزایری که فاصله آن ها کمتر از خط مبدأ است، آبهای داخلی محسوب می شود، بنابراین آب های بین خشکی ایران و جزایر خارک، لاوان کیش، قشم هنگام، لارک و هرمز آب داخلی محسوب می شوند. همچنین طبق قانون یاد شده، عرض دریای سرزمینی ایران 12 مایل از خط مبدأ به سمت داخل آنها است جزایر متعلق به ایران اعم از اینکه داخل و یا خارج دریای سرزمینی باشند، طبق این قانون دارای دریای سرزمینی مخصوص به خودهستند. براین اساس دریای سرزمینی ایران منطقه وسیعی از خلیج فارس را شامل می شود در منطقه جزایر فارو، تنب و ابوموسی تااعماق خلیج فارس گسترش می یابد. در این منطقه که در حوزه صلاحیت حاکمیت ایران است، شناورهای خارجی تنها حق عبور بی ضرر (پیوسته و سریع) دارند.
Keywords:
Authors
ستار جلالی
کارشناسی ارشد حقوق بین الملل
حاتم صادقی زبازی
استادیار دانشکده حقوق دانشگاه پیام نور تهران، واحد تهران جنوب