پیش بینی امید در حیطه زندگی خانوادگی بر اساس سبک های والدگری

هدف پژوهش، پیش بینی امید در حیطه زندگی خانوادگی نوجوانان بر اساس سبک های والدگری بود. روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دبیرستانی شهر شیراز بود گروه نمونه، دانش آموزان نواحی دو و چهار شهر شیراز بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه والدگری آلاباما (فرم فرزندان)، و مقیاس ابعادامید در عرصه های خاص بزرگسالان بود. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان حاکی از آن بود که سبک های والدگری مثبت، تنبیه بدنی، مشارکت پدر، اطلاع، اقتدار و نظارت ضعیف برای امید در حیطه ی زندگی خانوادگی 29/5 ، درصد از واریانس را پیش بینی مینماید. در مجموع سبک های والدگری به طور معناداری میزان امید در حیطه ی زندگی خانوادگی نوجوانان راپیش بینی می کند.

Keywords:

امید در حیطه خانوادگی , سبک های والدگری , نوجوانی