کسب مزیت رقابتی پایدار در بازار و دستیابی به نوآوری سازمانی از طریق مدیریت دانش استراتژیک در عصر دیجیتال

در چند دههی اخیر به سبب تغییرات بوجود آمده در محیط کسب و کار نظیر توسعه ی زیرساخت های فناوری (تکنولوژیک) و رقابتی شدن بازار, یکی از دغدغه های اصلی مدیران در سازمانها چگونگی حفظ بقا و کسب برتری سازمانی در این محیط پیچیده و پر تحول می باشد. آنچه که میتواند تضمین کننده ی بقای سازمان و همچنین ایجاد کننده ی مزیت رقابتی پایدار برای سازمان ها باشد, جهت دهی و مدیریت دانش در سازمان است. فرایند نوآوری در سازمان به شدت تحت تاثیر دانش سازمانی و مدیریت آن می باشد. .برخی از سازمان ها از پیامدها و تاثیراتی که مدیریت دانش و نوآوری, بطور مستقیم و غیرمستقیم بر بهبود عملکرد سازمان ها دارد اگاهی لازم را ندارند که این امر میتواند سبب خارج شدن سازمان ها از دور رقابت گردد. بنابراین لزوم بحث در رابطه با اهمیت این مقوله و تاثیر غیر قابل انکار آن بر افراد و سازمانها که جز جدایی ناپذیر جامعه ی امروزی می باشند بر کسی پوشیده نیست. بر این اساس همراستایی استراتژیک مدیریت دانش, یکی از موضوعات مهمی است که در برنامه ریزی های استراتژیک مدیریت دانش در سازمان باید مد نظر قرار گیرد تا از این طریق نیاز به ظهور هر چه بیشتر نوآوری, لزوم یادگیری, بهبود عملکرد سازمانی و کسب مزیت رقابتی در سازمان ها مرتفع گردد

Keywords:

مزیت رقابتی , مدیریت دانش , برنامه ریزی دانش استراتژیک , یادگیری سازمانی , نوآوری سازمانی